صنوف و اقشار مختلف مردم از آتش نشان، معلم، بازنشسته و .. در روزها و هفته های اخیر باردیگر نسبت به نابسمان بودن وضعیت اقتصادی خود دست به برگزاری برخی تجمعات زدند تا بلکه دولت و سایر مسئولین ایران به وعده های خود در قبال آنها جامه عمل بپوشانند و حقوق آنها را ادا کنند.
در این میان معلمین به واسطه شغل حساسی که در تربیت فرزندان این آب و خاک برعهده دارند باید بیش از گذشته مورد توجه قرار بگیرند تا بلکه با آرامش خیال بتوانند نسبت تعلیم و آموزش آینده سازان کشور نقش آفرینی داشته باشند.
دو طرح بر زمین مانده «رتبه بندی معلمان» و «همسان سازی حقوق» آنها دو مطالبه جدی و فوری قشر فرهنگی در کشور است که چندین سال است در این خصوص صرفا با وعده های مسئولین مواجه شده اند و د رعمل هیچ اتفاقی رخ نداده است.
این شرایط و بیشتر از آن موجبات اختلال در زندگی معلمین در شهرهای بزرگ کشور و همچنین پایتخت را سبب شده است، حال شما تصور کنید که وضعیت معلمین مناطق مرزی چگونه می تواند باشد.
متاسفانه کم توجهی زیادی که از سوی مسئولین به مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم مناطق مرزی کشور و البته کردنشین ایران شده است، زمینه ساز بروز مشکلات متعدد اجتماعی و نابسمانی های زیاد در فضای کسب و کار آنها شده است.
عدم توسعه و ثبات اقتصادی در آن مناطق منجر به ایجاد پدیده ای تحت عنوان «کولبری» شده است که ماهیانه افرادی که از سر اجبار به این مسیر متمایل شده اند کشته، زخمی یا در سرمای سخت زمستان در میان کوه ها ناپدید می شوند.
سر و سامان دادن به فضای ناامن و بی ثبات اقتصاد و کسب و کار در مناطق مرزی کردنشین مطالبه ای است که تمام مردم این مناطق از دولت سیزدهم و نمایندگان مجلس انتظار دارند.
معلمین در این مناطق از مسیرهای سخت، طاقت فرسا و بعضا ناامن باید عبور کرده تا به مدارس برسند و به دانش آموزان آن مناطق دروس مرتبط با مقاطع مختلف تحصیلی را آموزش دهند.
طبیعی است که مردم مناطق مرزی کشور نیز جزو «شهروندان ایرانی» به حساب آمده و باید از تمامی حقوق مردم دیگر شهرها و از جمله پایتخت نشینان بهره مند باشند.
بدین منظور مناسب و البته لازم است که رسانه ها، فضای مجازی و مهمتر از همه مسئولین قوای سه گانه (دولت، مجلس و قوه قضاییه) نسبت به رفع مشکلات عدیده اقتصادی مناطق مرزی و کردنشین کشور توجه جدی تری نسبت به گذشته داشته باشند.
دولت سیزدهم که با شعار حمایت از اقشار آسیب پذیر و با رویکرد توجه به مناطق کمتر توسعه یافته روی کار آمد، امروز در آزمون دشوار خدمت رسانی به مردم این مناطق قرار دارد و باید دید که مسئولین از فرصت ها و زمانی که در اختیار دارند چگونه در این مسیر بهره خواهند برد؟