این روزها مدعیان حقوق بشر کرد کاسه داغ‌تر از آش شده‌اند و سنگ دفاع از حقوق کولبران را بر سینه می‌زنند – حقوق طبیعی و مشروع کولبران جای خود دارد و رد نمی‌شود- این مدعیان حقوق بشر از طرفی در برابر کشته شدن کولبران توسط پژاک در مناطق مرزی سکوت می‌کنند، قتلی که با هدف ایجاد جنگ تبلیغاتی و عامادنه انجام می‌شود، از طرف دیگر، با نادیده گرفتن یک موضوع بسیار حاد حقوق بشری کرد عملا ماهیت حقوق بشری خود را زیر سوال می‌برند.
نادیده گرفتن فریب و ربودن ده‌ها کودک، نوجوان و جوان کرد ایرانی توسط پژاک، قرار دادن آنان در اختیار پ.ک.ک برای کشته شدن در ترکیه و سوریه سبب می‌شود که هر فرد دارای وجدان به نیت آنان در ادعای دفاع از حقوق کولبران نیز مشکوک شود.
طالب محمدی فرزند جعفر و بهیه از جمله قربانیان پژاک و سکوت مدعیان حقوق بشر است. این نوجوان مریوانی پس از فریب توسط پژاک، در ششم فوریه 2015 به عنوان عضو پ.ک.ک در کرکوک کشته شد. حال باید پرسید، اگر طالب به عنوان کولبر کشته می‌شد، باز هم شاهد سکوت مدعیان حقوق بشر در مورد او می‌بودیم؟ آیا می‌توان نتیجه گرفت برخی از حامیان حقوق بشر، همان نیروهای پژاک و پ.ک.ک هستند؟