سه سال پیش در شامگاه ۲۹ تیر ۱۳۹۷، «کوهسار فاتحی» امدادگر هلال‌احمر و راننده آمبولانس در حال انجام وظیفه و در حین ماموریت درمانی (و نه نظامی- امنیتی) با لباس مشخص و اتومبیل وابسته به یک نهاد درمانی- امدادیِ بی‌طرف، بر اثر تیراندازی تروریست‌ها به سمت آمبولانس جمعیت هلال احمر در سه راهی بیاره (خروجی کامیاران به سمت سنندج) و در حین ماموریت هدف شلیک گلوله‌های متعدد اعضای پژاک قرار گرفت.
گروه تروریستی پژاک، با سابقه تاریک در حوزه حقوق بشر و حمایت از جان و مال مردم، بارها مسئولیت عملیات تروریستی در مناطق کردنشین را برعهده گرفته است. هدف پژاک از ترور کوهسار فاتحی، ایجاد رعب و وحشت، خالی کردن منطقه از نیروهای امدادگر و متخصص و قدرت‌نماییِ پوشالی بود.
بیشتر بخوانید:
پرونده دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در مورد ترور کوهسار فاتحی توسط پژاک
این ترور در حالی انجام شد که مراکز درمانی، نیروهای امدادی و تجهیزات آنها، بیماران و مجروحان جنگی، طبق کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو مصوب سال ۱۹۴۹ از مصونیت برخوردارند. ماده ۳۵ این کنوانسیون، طرف‌های درگیر در جنگ را از حمله به هرگونه مرکز درمانی و تجهیزات مرتبط با آن، منع می‌کند. همچنین حقوق ببن‌الملل مقرر کرده است که بیماران و مجروحان، فارغ از اینکه متعلق به کدام طرف درگیر در جنگ هستند، باید بدون تبعیض مورد مداوا و درمان قرار بگیرند.
