امروز سالروز مرگ فیدل کاسترو، رهبر کوباست. او از سال 1959 تا 2008 قدرت را در کوبا در دست داشت. در طی دوران حکومت فردی‌اش، هرگز انتخابات برگزار نکرد و تصمیمات شخصی‌اش به عنوان سیاست نهایی در امور کشور بود. اقتصاد کوبا بسیار ضعیف و شکننده است. مردم حق دسترسی به اینترنت، کامپیوتر شخصی نداشتند. سانسور مطلق حاکم بود. هرچند اکنون، اوضاع بهتر شده است.
این در حالیست که فیدل کاسترو در پ.ک.ک و شاخه‌های آن به عنوان یک «سوسیالیست واقعی و شخصیتی افسانه‌ای» مورد تکریم قرار می‌گیرد. بعضی از اعضای پ‌ک‌ک و پژاک حتی نام سازمانی خود را فیدل می‌گذارند. کوبای تحت امر فیدل بارها به صورت رسمی علیه مردم کُرد موضع گرفته است. به عنوان نمونه، هنگامی که سازمان ملل متحد در سال 1991 قطعنامه 688 را تصویب نمود تا صدام حسین را ناچار کند آتش‌بس را در شمال عراق بپذیرد و مردم آواره کُرد در سرمای ماه مارس از کوه‌ها به خانه برگردند، کوبا به عنوان عضو غیردائم شورای امنیت رای مخالف داد وعلنا با مردم کُرد اعلام دشمنی نمود.
بعضی از کردها در حالی مرید فیدل کاسترو شدند که فدیل دستور داد به خاطر «احترام» به مصطفی کمال آتاترک مجسمه او را در شهر هاوانا، پایتخت، نصب کنند. حتی ارطغرل کورکچو، رئیس وقت حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ.) در سال 2016 برای شرکت در مراسم تشییع جنازه فیدل کاسترو راهی هاوانا شد. در حالی که فیدل کاسترو، حداقل در قبال کردها، مواضع دوستانه‌ای اتخاذ نکرده است.