گروه تروریستی پژاک، شاخه ایرانی پ.ک.ک بارها خبر کشته شدن اعضای ایرانی خود را با تاخیر اعلام کرده است. خبرگزاری فرات وابسته به پ.ک.ک (که با پول قاچاق مواد مخدر و پولشویی اداره می‌شود) و صرفا نقش پروپاگاندا و اعلام اخبار کشته شدن نیروها را برای پ.ک.ک ایفا می‌کند، بارها خبر مرگ اعضای ایرانی پ.ک.ک را با تاخیر و دلیل مرگ آنها را حملات ترکیه یا حوادث طبیعی اعلام کرده است. اما خبرگزاری پ.ک.ک توضیح نداده است که چرا یک نیروی ایرانی این گروه باید تیر 1398 کشته شده باشد؛ اما اکنون در سال 1399 و در بهمن این خبر اعلام شود؟ چرا پ.ک.ک باید اخبار مرگ نیروهای خود به ویژه اعضای ایرانی را با تاخیر چند ماهه اعلام کند؟ آیا احتمال تسویه حساب درونی وجود دارد؟ آیا این نیروها با پی بردن به ماهیت کثیف و تروریستی پ.ک.ک و پژاک، قصد فرار داشته‌اند و کشته شده‌اند؟ چرا پ.ک.ک، جسد آنها را تحویل خانواده این افراد نمی‌دهد؟ اصولا چرا باید یک ایرانی، قربانی جنگ پ.ک.ک و ترکیه در منطقه ثالث شود؟ امکان دارد این افراد بر اثر کرونا فوت کرده باشند؟ چرا پ.ک.ک و پژاک اجازه نمی‌دهند امکانات بهداشتی به مقرهای این گروه‌ها وارد شوند؟ این سوالات، بارها توسط دیدبان حقوق بشر کردستان ایران و سایر نهادهای حقوق بشری از پ.ک.ک پرسیده شده است؛ اما واکنش این گروه، سکوت، اتهام‌زنی، تبلیغات دروغین و ادامه ربایش و فریب و اغوای کودکان و نوجوانان ایرانی بوده است.
بیشتر بخوانید: تاخیر در اعلام خبر مرگ اعضای ایرانی پ.ک.ک
به تازگی نیز خبرگزاری فرات، در روز 8 فوریه 2021، هویت نیروهای کشته شده خود در آواشین را منتشر کرد و نوشت: «روز ١١ ژوئیه ٢٠١٩ / ٢٠ تیر ١٣٩٨ ارتش ترکیه آواشین را هدف حملات هوایی قرار داد. در این حملات آگر، هوزان، ماهر و سنار کشته شدند».
پ.ک.ک، هویت دو نفر از نیروهای ایرانی خود را به شرح زیر اعلام کرده است:
نام و نام خانوادگی: حسین چنگه
کد سازمانی: آگر گابار
محل و سال تولد: سردشت
نام مادر – نام پدر: دولت – رحمان
نام و نام خانوادگی: عادل رسولی
کد سازمانی: هوزان سَرکفت
محل و سال تولد: دیواندره
نام مادر – نام پدر: خاور – علی
گفتنی است تاخیر در اطلاع‌رسانی نسبت به وضعیت اعضای پ.ک.ک به خصوص در رابطه با اینکه آیا زنده هستند یا خیر می‌تواند از مصادیق ناپدید شدگی اجباری باشد. موضوعی که از سال ۲۰۰۶ تا به حال به عنوان یک جرم بین‌المللی شناخته شده و مورد تاکید سازمان‌های بین‌المللی به خصوص شورای حقوق بشر سازمان ملل قرار گرفته است؛ به طوری که اهمیت این موضوع در اسناد مختلفی از جمله «کنوانسیون حمایت از همه اشخاص در برابر ناپدید شدن اجباری» منعکس شده و سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بشری، حتی تحت شرایطی آن را جنایت علیه بشریت به حساب آورده‌اند. سالهاست که پ.ک.ک. از اعلام اطلاعات مربوط به کشته‌های خود در درگیری‌ها امتناع می‌کند و یا با تاخیر چند ساله کشته شدن آنها را اعلام می‌نماید و از این طریق موجب آزار خانوده‌های زیادی را فراهم کرده است. خانواده‌هایی که از سرنوشت فرزندان خود بی‌خبر هستند و مدت‌ها در بلاتکلیفی به سر می‌برند. این افراد در سنین کودکی فریب خورده و ربوده شدند. دو عکس فوق، سن زیر 18 سال نیروهای پ.ک.ک در زمان عضویت و مرگ را اثبات می‌کند. اما این گروه همچنان مدعی است به حقوق کودکان احترام می‌گذارد.
دیدبان حقوق بشر کردستان ضمن تلاش برای پیگیری سرنوشت این افراد اعلام می‌دارد که عدم اطلاع‌رسانی در رابطه با وضعیت افرادی که به عضویت پ.ک.ک. درآمده‌اند و همچنین تاخیر در اعلام خبر کشته شدن اعضای آن در درگیری‌ها مصداق بارز جرم ناپدید شدگی اجباری بوده و مرتکبین آن از جمله سران این گروه باید طبق قوانین بین‌المللی محاکمه شده و مجازات شوند. پ.ک.ک به این سوال پاسخ نمی‌دهد که چرا خبر مرگ این افراد را با تاخیر اعلام می‌کند؟ این کودکان در چند سالگی و از چه طریقی به عضویت درآورده شده و یا ربوده شده‌اند تا با فلسفه پوچ رهبر آپو (؟!) آشنا شوند؟ کودکان کُرد تا چه زمانی باید قربانی جنگ پ.ک.ک و ارتش ترکیه شوند؟ چرا کودکان ایرانی باید در این سن اسلحه به دست بگیرد؟ و صدها سوال دیگر… این کودکان، آینده‌ساز کردستان هستند؛ اما پ.ک.ک قصد دارد آینده کردستان را نابود کتد؛ به همین دلیل سراغ نوجوانان رفته است…