پس از ناکام شدن هاکان فیدان، رئیس استخبارات ترکیه (میت)، در همراه نمودن عراق با سیاست‌های مداخله‌گرایانه و توسعه‌طلبانه خود، ترکیه در اقدامی حاکی از عصبانیت حاکمیت عراق را یکبار دیگر نقض و مناطق مخمور، شنگال، قندیل، آواشین، زاپ، باسیان و قرچوخ را بمباران کرد.
از اواسط دهه هشتاد میلادی هنگامی که مسعود بارزانی به عبدالله اوجالان اجازه داد تا اعضای پ ک ک در مناطق تحت کنترل پارتی مستقر شوند تاکنون پ ک ک به یک معضل امنیتی برای مردم کرد در کردستان عراق تبدیل شده است. در طی سال‌ها حملات ترکیه به خاطر حضور پ ک ک به مناطق شمالی نزدیک مرز محدود بود اما اخیرا با ورود به عمق خاک عراق و ضمن مستقر نمودن نیروهای زمینی خود با حمایت بارزانی، مخمور، شنگال را نیز هدف قرار می‌دهد.
نکته حائز اهمیت در مورد مردم مخمور و شنگال است. کمپ مخمور توسط سازمان ملل برای پناهندگان کردی ساخته شده که از جنگ ارتش ترکیه و پ ک ک در داخل ترکیه فرار کرده‌اند، روستاهایشان ویران شده اما اکنون در عمق خاک عراق نیز از دست هر دو در امان نیستند. تمام اسناد و مدارک و شواهد نشان می‌دهد کنترل عملی کمپ در دست پ ک ک است و با حضور خود هم آزادی را از مردم گرفته و هم به ترکیه بهانه می‌دهد کمپ را بارها بمباران کند و تاکنون تعداد زیادی غیرنظامی قربانی هر دو شده‌اند.
از طرف دیگر، شنگال که ایزدی‌اند و سال‌ها تحت ظلم و ستم بوده و بارها قتل عام شده‌اند، پس از رهایی از چنگال داعش اکنون در چنگال پ ک ک گرفتار است. حضور پ ک ک در شنگال به ترکیه بهانه می‌دهد تا بارها آن را بمباران کند به طوری که علی‌رغم شکست و خروج داعش، مردم ایزدی هنوز نتوانسته‌اند به خانه‌های خود برگردند و در کمپ ها زندگی می‌کنند.
به نظر می‌رسد پ ک ک عمدا در مناطق مختلف کردستان عراق گسترش پیدا می‌کند تا ترکیه در همه نقاط آن دخالت کند و این راهی برای اشغال نهایی نظامی اقلیم کردستان باشد. اکنون اقلیم کردستان در اشغال اقتصادی ترکیه قرار دارد، حدود بیست پایگاه نظامی آن در مناطق تحت کنترل بارزانی مستقر اند و ترکیه بارها در چارچوب میثاق ملی کرکوک و موصل را بخشی از خاک خود اعلام کرده، اما فساد سیاسی و اقتصادی دو خانواده حاکم بر اقلیم بارزانی و طالبانی سبب شده تا تهدید ترکیه و پ ک ک روز به روز بر مردم بیشتر شود.
عراق به صورت رسمی این حملات را محکوم کرد.