با نگاهی گذار و کلی به تصاویر موجود از زنان و دختران در «پ ک ک» و شاخه های مختلف آن خواهیم یافت که این قشر در وضعیت بسیار نامناسب و اسف باری به سر می برند، کارهای طاقت فرسا، تمرینات خارج از توان و حوصله زنان، بی توجهی به روحیات و خلقفیات زنان، سرکوب عاطفه و احساس و نادیده گرفتن حس مادری آنها تنها گوشه ای از رفتارهای نامناسب در این گروه هست که مصادیق نقض حقوق زنان به حساب می آیند.
چگونه می شود که رهبران «پ ک ک» ادعای حمایت از زنان و ارزش والای زنان را دارند، اما سخت ترین کارها در امور روزانه را بر عهده زنان و دختران عضو می گذراند؟
چگونه می شود که رهبران «پ ک ک» مانع از بروز احساسات و عواطف انسانی میان زنان و مردان عضو می شوند و ازدواج را مناسب کار تشکیلاتی و مبارزاتی خود نمی دانند، اما زنان را بر خود مشروع و حلال برشمرده و هرگونه که مایل باشند با آنها رفتار می کنند؟
چرا رهبران پ ک ک/پژاک به زنان به چشم ابزار تبلیغاتی برای جذب نیرو می نگرند؟ آیا زن با تمام حقوقی که باید از آنها برخوردار باشد، در چشم رهبران این گروه ها صرفا کالا است؟
آیا رهبران پ ک ک/پژاک ارزش و جایگاهی که برای زنان به ادعای خود قائل هستند، به معنای استفاده نمایشی از آنها در مقابل دوربین ها و رسانه هایشان در راستای جذب نیرو از میان جوانان است؟
چرا دختران و زنانی که آینده ساز هر ملتی هستند را به جای آنکه به اموری مناسب شرایط جسمی و روحی زنان هست بگمارند، اسلحه به دست می کنند و از آنها به مثابه نیروی جنگی و نظامی استفاده می کنند؟
«سریا شفیعی» یکی از زنان و مادرانی بود که اعضای پژاک با سواستفاده از برخی مشکلات خانوادگی وی، این فرد را فریب داده و به سمت خود جذب می کنند، اما آنگونه که یکی از اعضای جدا شده از گروه در گفتگو با دیدبان حقوق بشر کردستان ایران مطرح می کند، این خانم در مدت حضورش و تا زمانی که کشته شود! همواره به یاد دو فرزند خود بوده اما «پ ک ک» اجازه برگشت وی را نداد و همیشه حس مادرانه و عواطف و احساسات «سریا شفیعی» را سرکوب کرد!
این سرنوشت تلخ بسیاری دیگر از مادران و زنانی است که یا دزدیده یا فریب داده شدند و به ناچار باید ادامه زندگی خود را در آن شرایط نامناسب و اسف بار بگذرانند.
آیا نهادهای حقوق بشری بین المللی این موارد گسترده نقض حقوق زنان را در «پ ک ک» و «پژاک» می بینند و حرفی نمی زنند؟!
رسانه های داخلی و خارجی چطور؟ آیا پای درد دل زنان جدا شده از این گروه نشسته اند تا متوجه عمق آسیب روحی، روانی و جسمی وارد شده به دختران و زنان عضو آن گروه بشوند؟
بهتر آن است که رهبران «پ ک ک» پاسخگوی این سوالات باشند و از ادعاهای واهی خود مبنی بر تلاش در مسیر احقاق حقوق خلق کُرد دست بردارند، چرا که با منظومه گسترده ای از اقدامات ناقض حقوق بشری در قبال کُردهای کشورهای منطقه، ماهیت واقعی خود را بر همگان آشکار ساختند.