به گزارش گروه مانیتورینگ دیدبان حقوق بشر کردستان ایران و به نقل از رسانه‌های وابسته به پ.ک.ک، خبرگزاری فرات وابسته به این گروه، در روز 19 فروردین 1399 (7 آوریل 2020 میلادی) خبری منتشر و اعلام کرد که 8 عضو ی.پ.گ در سال‌های ٢٠١۵ و ٢٠١۶ کشته شده‌اند. این خبرگزاری با تاکید بر ملیت ایرانی یکی از این نیروها، اعلام کرد که وی اهل سردشت است. این خبرگزاری نوشته است که «این 8 نفر در سال 2015 و 2016 در جریان عملیات برای رهایی شهر «هول» و سد تشرین در سوریه- منبج» کشته شده‌اند. این در حالی است که ابهامات جدی در مورد این شیوه اطلاع‌رسانی پ.ک.ک وجود دارد. مشخص نیست چرا این گروه با 5 سال تاخیر اسامی این افراد را اعلام می‌کند؟ چرا این گروه، بر ملیت ایرانی یکی از این افراد، تاکید ویژه دارد؟
پ.ک.ک، مشخصات عضو ایرانی خود را به شرح زیر اعلام کرده است:
نام و نام خانوادگی: آمانج شعبانی باتوش
کد سازمانی: دلیر هَلو
محل و سال تولد: سردشت
نام مادر – نام پدر: هبیله – رسول
تاریخ و محل شهادت: ١۵ سپتامبر ٢٠١۵/ گری سپی
در همین راستا، دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، چند سوال از فرماندهان پ.ک.ک و مسئولان خبرگزاری فرات دارد:
1. چرا مشخصات دقیق این عضو، نحوه عضویت و زمان عضویت و سن وی در هنگام پیوستن (فریب/ ربایش) به گروه را دقیق اعلام نمی‌کنید؟
2. آیا فکر نمی‌کنید خانواده او وقتی این خبر را می‌شوند، چه احساسی پیدا می‌کنند؟ چرا بیش از 5 سال است که آنها را در انتظار نگه داشته‌اید؟ مرگ این عضو ایرانی، اکنون برای شما مسجل شده است؟ چرا؟ در این 5 سال بر خانواده این افراد چه گذشته است؟ ناپدیدسازی اجباری آنها، جرم بین‌المللی است؟ چرا خانواده را در بیم و امید مرگ و زنده بودن اعضایشان قرار می‌دهید؟ باور کنید این افراد، کُرد هستند! انسان هستند! حق آموزش، تحصیل، رفاه و از آن مهمتر، حیات دارند!
3. واقعا پ.ک.ک نمی‌خواهد از این بازی کثیف اجیر کردن کودکان برای جنگ دست بردارد؟ تصویر عضو ایرانی کشته‌شده، کودک بودن وی را نشان می‌دهد. او در زمان عضویت، چند ساله بوده است؟ کودک‌تر از زمان مرگ؟ آیا سازمان‌های بین‌المللی نمی‌خواهند همانگونه که نام این گروه را در لیست گروه‌های تروریستی قرار داده‌اند، تکلیف آنها و سیاست کثیف فریب/ ربایش کودکان را یکبار برای همیشه روشن کنند؟
4. آیا سران این گروه که آزادانه در اروپا زندگی می‌کنند، وجدانی آسوده دارند؟ چه کسی پاسخ این افراد و خانواده‌های آنها را خواهد داد؟ این افراد برای چه هدفی کشته شده‌اند؟ اشغال عفرین توسط ترکیه؟ غارت نفت سوریه توسط آمریکا با همکاری و اطلاع ی.پ.گ؟ چه دستاوردی از این تلفات، نصیب کردها شده است؟
5. این فرد در سال ۲۰۱۵ کشته شده است. یعنی ۵ سال پیش؛ تحت هر شرایطی امکان بررسی علت مرگ ممکن نیست. چرا پ.ک.ک به تازگی اخبار مرگ اعضای خود را با تاخیر اعلام می‌کند؟ این افراد واقعا بر اثر جنگ با ترکیه کشته شده‌اند؟ آیا این افراد، به دلیل کرونا یا سقوط بهمن یا تسویه حساب داخلی، کشته نشده‌اند؟ اساسا پ.ک.ک با چه هدفی اخبار مرگ اعضایش را با تاخیرهای ۵ ساله اطلاع‌رسانی می‌کند؟ آیا می‌خواهد از آنها استفاده ابزاری کرده و تهییج اعضا را دنبال کند؟ جنازه آنها را چه کسی دیده است؟ از کجا معلوم خودتان اعدامش نکرده باشید؟ این چه شرایطی است؟ در عصر ارتباطات و تکنولوژی کودک ۱۴ ساله یا ۱۶ ساله را به جنگ می‌بَرند و بعد از ۵ سال می‌گویند «کشته شد». چرا باید خبر مرگ اعضا که برای شما افتخار است، با تاخیر اعلام شود؟ چرا همه این افراد، کودک و نوجوان هستند؟ در زمان مرگ و عضویت، کودک‌سرباز بوده‌اند. چرا از کودکان برای جنگ استفاده می‌کنید؟ چرا کودکانِ کُرد غبرب آسیا، قربانی جنگ بی‌حاصل شما می‌شوند؟
6. چرا خبر عملیات انتحاری و شبه‌داعش خود در انفجار خط لوله را به سرعت اعلام می‌کنید، اما خبر مرگ اعضای ایرانی خود را با تاخیر چند ساله منتشر می‌کنید؟ چرا خبر مگر جعفرپورنگ نیز با تاخیر منتشر شد؟ (اینجا را بخوانید). آیا خصومت با اعضای ایرانی، بیشتر شده است؟ آیا دستور حذف آنها، از مراجع بالاتر پ.ک.ک صادر شده است؟ آیا این افراد، مبتلا به کرونا نشده‌اند؟ چرا به سازمان جهانی بهداشت و دولت‌های منطقه اجازه بازرسی و ارسال امکانات بهداشتی و درمانی نمی‌دهید؟ جان نیروهایتان، اهمیت ندارد؟ شما فقط به جنازه و استخوان آنها احتیاج دارید؟
7. از شما می‌خواهیم به جای انتساب دیدبان حقوق بشر کردستان به دولت و نهادهای دولتی در ایران، یک بار توهم توطئه را کنار بگذارید و به این سوالات پاسخ دهید. فقط یک بار!