عبدالله هاویز، تحلیلگر کرد که به صورت اختصاصی در مورد مسائل کردها می‌نویسد، در صفحه توئیتری خود به نکته مهم و قابل‌توجهی اشاره کرده است که کمتر مورد توجه دیگر واقع شده است. این تحلیلگر کرد می‌نویسد «از سال 2020 تاکنون تعداد کشته‌های پ.ک.ک در اقلیم کردستان بیشتر از کشته‌های آن در داخل خود ترکیه از زمان اغاز شورش مسلحانه در سال 1984 میلادی است. تغییر روند درگیری از ترکیه به داخل اقلیم کردستان از سال 2018 به تدریج آغاز شد».
این امر نشان می‌دهد پ.ک.ک به تدریج در داخل ترکیه پاکسازی می‌شود و هم حضور آن در ترکیه ضعیف شده و هم قدرت مانور و انجام عملیات آن حتی در روستاهای دورافتاده از بین رفته است. صلاح الدین چلیک، از اعضای بنیانگذار پ.ک.ک. که به خاطر انتقاد از اوجالان فرار کرد و جدا شد، نیز قبلا طی گفتگویی با رسانه‌های اقلیم کردستان اعلام کرده بود پ.ک.ک حتی نمی‌تواند وارد روستاهای کرد ترکیه شود و با شکستی بزرگ مواجه شده است.
از طرف دیگر، افزایش میزان کشته‌های پ.ک.ک. در اقلیم کردستان ناشی از همکاری نزدیک و بسیار گسترده پارتی به رهبری مسعود بارزانی با ترکیه است و ارتش ترکیه با همکاری استخباراتی پارتی اعضا و مقرهای پ.ک.ک. در داخل اقلیم کردستان را بارها هدف قرار داده و در طی دو سال گذشته تعداد زیادی از اعضای پ.ک.ک. از جمله اعضای شورای رهبری کشته شده‌اند. همکاری پارتی و ترکیه به حدی است که ترکیه 50 پادگان و ایست بازرسی در داخل خاک اقلیم تاسیس کرده است.».
اختلافات بارزانی و اوجالان به دهه هشتاد میلادی بر می‌گردد و طرفین چند هزار عضو همدیگر را کشته‌اند.