خانم کامله کوچوکداغ همانند دهها مادر کرد دیگر از شهریور سال گذشته تاکنون در برابر دفتر حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ.) در دیاربکر تحصن کرده و می‌گوید «ه.د.پ. فرزندش را ربوده و در اختیار پ.ک.ک قرار داده تا به عنوان جنگجو استفاده کند و به همین خاطر نیز از ه.د.پ. می‌خواهد پسرش را از پ.ک.ک پس بگیرد و برگرداند». این مادر با در دست داشتن عکس پسر در طی 263 روز می‌گوید: «با این که عید سعید فطر نزدیک می‌شود چگونه می‌توانم بدون فرزندم احساس خوشحالی کنم. هر روزی که پسرم برگردد، همان روز برای من عید واقعی خواهد بود».
خانم کوچوکداغ می‌گوید: «پسرم انگین را پنج سال پیش ربودند و بردند. او فقط 15 سال داشت. او را به کوه بردند تا اسلحه به دست بگیرد. چگونه می‌توان تا این حد بی‌وجدان بود و به دست کودک 15 ساله اسلحه داد تا دیگران را بکشد؟! خانواده ما آرامش ندارد. عید و شادی برای ما بی‌معنی شده و فقط خواهان برگرداندن پسرم هستم».
سلیمان آیدین نیزهمانند خانم کوچوکداغ عکس پسرش را در دست گرفته و از پ.ک.ک می‌خواهد پسرش را برگرداند. او می گوید: «پسرم اوزکان فقط 15 ساله بود. برای من قابل‌هضم نیست که چرا باید پسر 15 ساله را بربایند و آموزش اسلحه به او بدهند؟ چرا خشونت؟ چرا جنگ؟ چرا پسرم را از تحصیل محروم کردند؟ چرا باید پسرم از خانواده جدا شود؟ من پسرم را از ه.د.پ. می‌خواهم. نمایندگان ه.د.پ. نیز طوری رفتار می‌کنند انگار این مادران و پدران از تابستان گذشته تاکنون اینجا نیستند. از در عقب وارد و خارج می‌شوند. 5 سال است از پسرم بی‌خبرم. واقعا بی‌وجدان هستند. ما از خواسته خود دست بر نمی‌داریم».
گفتنی است پاییز سال گذشته 5 خانواده کرد ایرانی نیز در این تحصن شرکت کردند و خواهان برگرداندن کودکان ربوده‌شده خود توسط پژاک – شاخه ایرانی پ.ک.ک – شدند.