در ترکیه پس از ترک‌‌ها بیشترین جمعیت را کردها تشکیل می‌دهند. اما این کشور که براساس اصول نژادپرستی مصطفی کمال تاسیس شده، وجود میلیون‌ها کرد را رد می‌کند و به صورت علنی علیه آنان سیاست‌های نژادپرستانه بکار می‌گیرد. این سیاست حتی شامل حرف زدن به کردی نیز می‌شود. تا اوایل دهه نود میلادی طبق قانون هر گونه تکلم به زبان کردی با زندان و جریمه سنگین نیز همراه بود و علی‌رغم ادعای آزاد شدن حرف زدن به کردی، عملا هر گونه حرف زدن به کردی تبعات سنگینی برای افراد دارد. مقامات ارشد ترکیه از جمله رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور، بارها علنا به مردم کرد توهین کرده‌اند.
در آخرین مورد ممنوعیت علیه زبان کردی، مسابقه “آن صدای ترکیه است” می باشد که در سطحی گسترده همه هنرمندان در آن شرکت کردند. در قسمت شرایط شرکت در این مسابقه شرکت کردن همه زبان ها آزاد بود بجز زبان کردی! این مصداق بارز نژادپرستی رسمی دولت علیه شهروندان کرد ترکیه است. علی‌رغم واکنش مردم به این اقدام، احزاب کرد ترکیه به ویژه حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ.) علیه این اقدام دولت ترکیه واکنش نشان نداده است.
همه کارشناسان سیاسی کرد و غیرکرد معتقدند ه.د.پ. شاخه سیاسی پ ک ک است و حتی دهها مادر کرد از جمله پنج خانواده کرد در برابر دفتر آن در دیاربکر تحصن کردند و خواهان بازگرداندن کودکان خود از پ‌ک‌ک و از طریق ه.د.پ. شدند. اخیر “شبکه زبان و فرهنگ کردی” مرکب از سیصد نویسنده، روشنفکر، مترجم… کرد در دیاربکر همایشی برگزار کرد و طی آن پ ک ک و شاخه‌های آن از جمله ه.د.پ. را به خاطر استفاده از ترکی به جای کردی در سازمان خود مورد انتقاد قرار داد.