نهادهای “حقوق بشری” کرد در برخورد با موضوع حقوق بشر در جامعه کرد برخوردی دوگانه دارند. حقوق بشر یکی است لذا بایستی برای همه نیز یکی باشد. نهادهای مدعی حقوق بشر کرد در برخورد با کشته شدن کولبران غوغا می کنند و به صورت یکطرفه قضاوت های سطحی انجام می دهند اما در مورد فریب، ربودن جوانان کرد، این سرمایه های واقعی جامعه، توسط پژاک سکوت می نمایند.
این برخورد دوگانه در مورد ابوبکر ابراهیم پور نیز انجام شده است. این جوان کرد، فرزند علی و فاطمه، اهل پیرانشهر توسط پژاک ربوده و به کوهای قندیل منتقل شد. پس از آموزش های ایدئولوژیک برای شستشوی مغزی و آموزش کوتاه مدت نظامی راهی شرناخ در داخل خاک ترکیه شد. هنوز چند ماه از حضور او نمی گذشت که به عنوان عضو پ ک ک در 6 سپتامبر 2016 در شرناخ کشته شد.
حال باید پرسید: مگر کرد نیست؟ مگر به ناحق به مسیر کشته شدن هدایت نشده است؟ هنوز هم خانواده اش حتی از محل دفنش خبر ندارند؟ او تنها نیست. دهها کودک، نوجوان و جوان کرد سرنوشتی مشابه داشته اند. سکوت نهادهای مدعی حقوق بشر کرد اعتبار حقوق بشری آنان را باطل می کند.