حملات جدید پ.ک.ک به ترکیه با تاکتیک جدید، نگرانی‌ها در مورد دسترسی گروه‌های تروریستی به فناوری پهپادی را افزایش داده است. چند روز قبل، یک هواپیمای بدون سرنشین بمبی را به فرودگاه دیاربکر ترکیه انداخت. این حمله که بخشی از تکامل شیوه جنگ است و حتی ارتش ایالات متحده را نیز تقریباً در عراق در مقابله با گروه‌های مسلح عراقی ناتوان کرده است؛ با استفاده از پهپادهای سبک صورت می‌گیرد و عموما خسارت جانی نداشته است. اما افزایش حملات هواپیماهای بدون سرنشین در سال جاری حکایت از یک تاکتیک نظامی جدید در درگیری پ.ک.ک با دولت ترکیه دارد. این امر تحولی است که می‌تواند به پ.ک.ک در میدان نبرد کمک کند، اما به گفته کارشناسان محدودیت‌هایی دارد.
با این حال، رویکرد ترکیه در زمینه فن‌آوری هواپیماهای بدون سرنشین در سال‌های اخیر به این معنی است که پ.ک.ک نیز تاکتیک‌ها را تغییر داده است؛ هرچند به لحاظ مقایسه‌ای ترکیه به عنوان عضو ناتو از یک گروه مسلح مستقر در کوهستان، بسیار پیشرفته‌تر است. ترکیه در چند سال اخیر با فناوری و نفوذ در اقلیم، پ.ک.ک را به شدت تحت فشار قرار داده است. رویکرد پ.ک.ک به هواپیماهای بدون سرنشین در سال 2007 و پس از آن آغاز شد که ترکیه از هواپیماهای بدون سرنشین برای نظارت بر مناطق مرزی استفاده کرد.
یکی از اعضای سابق پ.ک.ک به روداوو گفته است که «مراد کاراییلان، از فرماندهان ارشد پ.ک.ک، در سال 2009 یک هلی‌کوپتر مدل به دست آورد و از یك متخصص از اروپا خواست كه ظرفیت آن را برای پرواز تا شش كیلومتر و پرتاب بمب توسعه دهد». اولین گزارش منتشر شده از تلاش پ.ک.ک در جستجوی فناوری پهپاد در 4 فوریه 2016 منتشر شد که ادعا می‌کرد پ.ک.ک در تلاش است تا از پهپادهای قابل کنترل از فاصله 200 تا 300 متری استفاده کند و می‌تواند تا 1000 کیلوگرم بمب را حمل کند، رقمی که اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد. رسانه‌های ترکیه مدعی هستند اولین مورد تایید شده از استفاده پ.ک.ک از استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در آگوست 2017 بود که یک هواپیمای بدون سرنشین را که حامل مواد منفجره بود علیه پایگاه نظامی ترکیه در نزدیکی شمدینان (استان حکاری) استفاده و دو سرباز را زخمی کرد. در چند سال گذشته، ترکیه به طور گسترده‌ای از هواپیماهای بدون سرنشین برای حمله به پ.ک.ک و حذف فرماندهان ارشد آن استفاده کرده است. گروه بین‌المللی بحران که درگیری پ.ک.ک و ترکیه را رصد می‌کند، افزایش چشمگیر تلفات در میان رهبران پ.ک.ک را از سال 2017، به دلیل قدرت هواپیماهای بدون سرنشین ترکیه، ثبت کرده است.
پل آیدون، یک روزنامه‌نگار مستقل که در مورد خاورمیانه می‌نویسد، به روداوو گفته «از آنجا که ترکیه نشان داد که توانایی ترور اعضای ارشد پ.ک.ک را با حملات هوایی و هواپیماهای بدون سرنشین دارد، پ.ک.ک نیز تلاش کرده است برخی از توانایی‌ها را برای حمله به اهداف مهم و استراتژیک ترکیه ایجاد کند. افزایش حملات علیه پ.ک.ک در داخل اقلیم کردستان، پ.ک.ک را وادار به تلاش و توسعه ابزارهایی برای تلافی کرده است». الکس آلمیدا تحلیلگر امنیتی به رواداو گفت كه «هدف پ.ك.ك از توسعه توانایی‌های هواپیماهای بدون سرنشین در درجه اول خودنمایی و تلاش برای آسیب زدن به نیروهای ترکیه بدون از دست دادن اعضای خود است. هواپیماهای بدون سرنشین ارزان قیمت و تجاری که پ.ک.ک از آن استفاده می‌کند، هنگامی که تعداد زیادی همزمان به کار می‌شوند، بسیار کارآمد هستند؛ این شیوه توسط داعش در حملات دقیق به زیرساخت‌ها و سایر اهداف کوچک آسیب‌پذیر به کار گرفته شده بود. هرچند تلفات وارد شده به نیروهای ترکیه در حملات پهپادی پ.ک.ک بسیار ناچیر بود. جمیل باییک نیز در 15 آوریل به Responsible Statecraft گفت که «توسعه تسلیحات با فن‌آوری بالا در ترکیه به طور قطع برخی از مشکلات را برای پ.ک.ک ایجاد کرده است. اما این گروه مسلح در حال توسعه سازمان و ارتقای شیوه جنگی است که می‌تواند سلاح‌های پیشرفته ترکیه را خنثی کند». اما در عمل پ.ک.ک باز هم در حملات ترکیه، فرماندهان کلیدی خود را از دست داد.
کارشناسان سلاح‌های متعارف اعتقاد دارند پ.ک.ک- که جنگ مسلحانه آن بیشتر در مناطق کوهستانی انجام می‌شود- از قابلیت ساخت هواپیماهای بدون سرنشین بومی برخوردار نیست و صرفا با خرید هواپیمای بدون سرنشین تجاری سعی در ارتقای شیوه جنگ خود دارد. اگرچه این هواپیماهای بدون سرنشین را می‌توان به راحتی در بازار یافت، اما مشخص نیست که چگونه در مناطق کوهستانی پ.ک.ک آنها را به دست می‌آورد. انتقال آنها از مرز از ترکیه گزینه مناسبی نیست. در استان‌های دهوک و اربیل اقلیم کردستان، تنش بین پ.ک.ک و حزب دموکرات کردستان (KDP) زیاد است و توانایی پ.ک.ک برای اقدام را محدود می‌کند. پ ک ک فقط در استان سلیمانیه دارای آزادی نسبی است، اما حتی در آنجا هم تحت نظارت هوایی ترکیه هستند.
منابع تحلیلی اعتقاد دارند پ.ک.ک «آکادمی هواپیماهای بدون سرنشین» را در اردوگاه مخمور در استان اربیل تأسیس کرده است. این اردوگاه توسط پ.ک.ک اداره و تأمین می‌شود و بارها توسط ترکیه بمباران شده است. ترکیه چندین فرمانده ارشد پ.ک.ک را در این اردوگاه هدف قرار داده است.یک تحلیلگر ترکیه‌ای گفت که پشتیبانی بین‌المللی از یک نیروی مسلح کُرد به نام یگان‌های مدافع خلق یا ی.پ.گ (شاخه سوریه‌ای پ.ک.ک) که متحد آمریکا در جنگ با داعش است، به توسعه دانش پهپاد در پ.ک.ک کمک کرده است. سلاح‌ها و آموزش‌هایی که در سال‌های اخیر در سوریه به ی.پ.گ داده شده است، با افزایش توانایی مالی آن، بر توانایی پ.ک.ک تأثیر داشته‌اند. مقامات ترکیه بارها ادعا کرده‌اند که سلاح‌هایی که ائتلاف جهانی علیه داعش به رهبری ایالات متحده به ی.پ.گ داده است در اختیار پ.ک.ک قرار می‌گیرد. آنکارا بارها از ایالات متحده خواسته است که به پشتیبانی خود از نیروی ی.پ.گ پایان دهد.
منبع: روداو
پ.ک.ک آه ندارد که با ناله سودا کند، این چرت و پرت‌ها را ترکیه برای توجیه گندکاریهای خودش می‌سازد …!.