مین‌های کاشته شده به‌وسیله عناصر پ.ک.ک وشاخه‌های اقماری آن هميشه باعث کشته شدن انسان‌های بی‌گناه و قربانی جنگ شده است. اخیرا نیز همین سیاست در مناطق روستایی دیاربکر و شنگال، جان مردم بی‌گناه و نیروهای کُرد را گرفت. نکته عجیب این است که پ.ک.ک از سویی خود را مدافع مردم شنگال می‌داند و از سویی دیگر با مین جان اهالی شنگال را تهدید می‌کند! پ.ک.ک، اما باز هم مسئولیت خود را نپذیرفت و داعش را مقصر جلوه داد. شنگال به روشی دیگر نیز قربانی سیاست‌های غلط پ.ک.ک شده است. این گروه باعث شده، ترکیه بارها اقلیم کردستان عراق و شنگال را بمباران کند. در واقع، پ.ک.ک، مهمترین بهانه ترکیه و اشغالگری آن در سوریه و عراق و نقض حقوق بشر در مناطق کردنشین ترکیه است.
همه اینها در حالی است که بارها پ.ک.ک و شاخه‌های آن قوانین جنگ ژنو را امضا کرده‌اند، اما آن را اجرا نمی‌کنند. سازمان‌های حقوق بشری نیز در تمامی مراحل مختلف چشم خود را بر روی کردار گروه‌هایی مانند پ.ک.ک که در لیست تروریستی قرار دارد و بارها قوانین جنگ را زیر پا گذاشته و خواسته‌های غیر اخلاقی خود را به انجام می‌رساند، بسته‌اند. کودک‌سربازی و مین‌گذاری و زندانی کردن اعضا و اسرا به صورت غیراخلاقی، کارنامه پ.ک.ک است! در حالی که باهوز اردال بارها تعهد داده بود پ.ک.ک به مقررات بین‌المللی پایبند باشد، اما همچنان شاهد کشته شدن افراد با مین‌های پ.ک.ک هستیم. این گروه در مناطق کردنشین ترکیه و سوریه، مردم را تهدید می‌کند که به مقامات، کشته شدن افراد بر اثر مین را گزارش ندهند.
اکنون و در این شرایط که توجه همه به سوی کرونا جلب شده است، پ.ک.ک و مین‌های آن همچنان تلفات می‌گیرد و سازمان‌های بین‌المللی نیز ساکت هستند…