عکس رحمان محمودپور مربوط به زمانی است که وی به مدت چند سال عضو پ.ک.ک/پژاک بود. این نشان می‌دهد هنگامی که برای عضویت ربوده و به قندیل برده شد، بسیار کم سن و سال‌تر بوده. در این عکس نوجوان است و در هنگام ربودن کودک بود.
بیینده با دیدن این عکس همانند ده‌ها عکس دیگر، از خود می‌پرسد چرا باید این کودکان و نوجوانان، به عنوان نیروی آینده و رشد و توسعه جامعه، اسلحه به دست عکس بگیرند و قبل از این که بدانند مفهوم زندگی چیست، در لباس یک گروه مسلح خارجی کشته شوند؟! پاسخ این سوال نزد مسئولان و هواداران پژاک است که مسئول مرگ این افراد می‌باشد.
رحمان، فرزند عمر و گلناز با نام سازمانی متین آلان در دوم سپتامبر 2012 در شرناخ در مرز عراق و ترکیه کشته شد. برای چه؟ چرا؟ قطعا پاسخی منطقی وجود ندارد. دلیل مرگ این افراد ایدئولوژی ذهن بیمار عبدالله اوجالان است که فقط با مرگ جوانان کرد تسکین می‌یابد. اگر این مرگ خوب است چرا سران پ.ک.ک/پژاک خود و اقوام و حویشاوندان آنان از آن استقبال نمی‌کنند؟