چهار حزب سیاسی کردستان ترکیه طی بیانیه‌ای مشترک ضمن محکوم کردن دولت ایران برای صدور حکم اعدام «هوشمند علی‌پور» خواهان لغو حکم اعدام این کُرد ایران و آزاد کردن وی شدند. آنان در بیانیه خود مدعی‌اند اعضایی از احزاب کومله، حزب دموکرات و حزب آزادی نیز در زندان‌های ایران هستند. این که فقط اسامی این سه در این بیانیه درج شده است، نشان از مخالفت آنها با رویکرد پ.ک.ک و شاخه ایرانی آن یعنی پژاک دارد. زیرا اگر عضوی از پژاک دستگیری و برایش اعدام صادر می‌شد، فقط حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ.) بیانیه صادر می‌کرد. اما سوال مهم این است: «آیا هوشمند علی‌پور طبق ادعای این بیانیه فعال حقوق بشر بود»؟
پاسخ منفی است. هوشمند علی‌پور عضو حزب آزادی کردستان موسوم به (پاک) است که مرداد سال 1397 حین انجام عملیات مسلحانه علیه یک پاسگاه انتظامی در سقز دستگیر شد. تمامی معیارهای حقوق بشری، این اقدام را تروریستی توصیف می‌کنند. وی و فردی به نام محمد استاد قادر، با نیروهای پلیس به صورت مسلحانه درگیر شدند. محمد استاد قادر زخمی و هوشمند علی‌پور نیز زنده دستگیر شد. پس از محاکمه قضایی برای هوشمند علی‌پور حکم اعدام و همدست وی نیز 5 سال زندان صادر شده است. هوشمند علی پور به وکیل نیز دسترسی دارد.
لذا بیانیه مذکور بی‌اساس است چون فعالیت مسلحانه حقوق بشری عبارتی متناقض است. اما آنچه که مایه نگرانی است، موضع‌گیری برخی گروه‌ها و احزاب کردی مخالف ایران مستقر در اقلیم کردستان است. برخی از آنها مانند «پاک» مورد حمایت مستقیم حکومت اقلیم هم هستند. این رویکرد اقلیم نیز نه تنها، بی‌معنی و توهین آمیز است، بلکه واجد پیام‌های متناقض برای دولت ایران می‌باشد. زیرا اقلیم از یک سو خود را متهد به حُسن همجواری و ارتباط و همسایگی می‌داند و از سوی دیگر، پناهگاه عده‌ای مسلح شده است. اقلیم همواره روابط اقتصادی و سیاسی مناسبی با تهران داشته است، اما اکنون این مواضع آن، باعث خشم تهران خواهد شد. زیرا تداوم ارتباط آن با گروه‌های تروریستی نگران کننده است و مردم و شهروندان غیر نظامی کرد را آسیب‌پذیر خواهد کرد.
البته نباید فراموش کرد موضوعاتی نظیر گسترش خشونت‌های سازمان‌یافته که مورد حمایت دولت‌های همجوار قرار دارد، مشکل دیرینه خاورمیانه است. حمایت ترکیه از گروه‌های بنیادگرا علیه مردم کُرد سوریه مثال بارز آن است. نکته بعدی، گسترش و تسری خشونت از حوزه اقلیم کردستان (با اهداف خاص و رفتار دوگانه حکومت اقلیم) خشونت را به کشورهای همسایه مانند ایران و ترکیه سرریز خواهد کرد و در نهایت مانند حادثه تروریستی در رستوران اربیل، دامن اقلیم را نیز خواهد گرفت. این امر، باعث مشکلات اقتصادی برای این منطقه و اتخاذ رویکرد امنیتی توسط دولت‌ها خواهد شد و امنیت نیز، دشمن توسعه است. ضمن اینکه، رویکرد اقلیم در نهایت باعث سردی روابط بغداد- اربیل نیز می‌شود.