یکی از اعضای سابق پژاک در یادداشتی اختصاصی برای دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، به بررسی ناپدیدسازی اجباری و به کام مرگ فرستادن نوجوانان کُرد ایرانی در گروه تروریستی پژاک/ پ.ک.ک پرداخته و اطلاعات اختصاصی در مورد «کمال محمدی» در اختیار دیدبان قرار داده است. گفتنی است تمام این اطلاعات از سایت رسمی پژاک و HPG اخذ شده است.

زانا کاوه از اهالی عشیره گورگ، در سنین بسیار پایین فریب خورده و جذب پژاک شده بود. او، «علی» و «فرمان» از کودکانی بودند که همواره کنار دوران کالکان و کوچرو (خواهرزاده عبدالله اوجالان) دیده می‌شدند. او که تا سوم راهنمایی درس خوانده بود، زیاد اهل روابط اجتماعی نبود؛ با فنون رزمی کاراته هم آشنایی خوبی داشت.

بیشتر بخوانید:

گمشدگان در پژاک؛ نمونه دوم: گلاله یوسفی

آن سه کودک همراه کالکان، سرنوشت‌های متفاوتی داشتند. علی فرار کرد؛ فرمان بعد از تلاش ناموفق برای ترور کالکان و در دوران بازجویی فرار کرد و در نهایت، زانا کاوه…. او کشته شد…

او در تماس سال‌های عضویت در پژاک/ پ.ک.ک، فقط کوله‌پشتی بقیه را حمل می‌کرد. این مساله، با روحیه جوانی و غرور وی سازگار نبود. خودش اصرار کرد به بوتان و گابار اعزام شود و آنجا هم یعنی خطر، یعنی احتمال بالای کشته شدن در جنگ با ترکیه… زانا هم کشته شد. جنازه وی و محل دفن او مانند هزاران عضو پ.ک.ک/ پژاک مبهم است.. خانواده‌اش هنوز منتظر وی هستند؛ اما پ.ک.ک/ پژاک هیچ‌گاه به اشک‌های مادرش پاسخ ندادند…