مقدمه مترجم: معضل استفاده از کودکان در گروههای مسلح در دنیا روز به روز گسترده می‌شود. گروههای مختلفی مانند داعش، بوکوحرام، جبهه‌النصره، پ ک ک و شاخه های آن مانند ی.پ.گ./پژاک، چریک‌های فارک در کلمبیا از جمله گروههای مسلحی هستند که در تمام گزارش‌های دیدبان حقوق بشر، عفو بین‌الملل و سازمان ملل در زمینه دفاع از حقوق کودک‌سربازان همیشه نام آنها دیده می‌شود. در این مستند دو قسمتی ویدئویی، یک مستندساز به دنبال کودک‌سربازان پ‌ک‌ک/پژاک/ی.پ.گ.، نماینده دیدبان حقوق بشر، مسئولان اقلیم کردستان در کمپ مخمور، نماینده سازمان ملل متحد در کمپ مذکور رفته و از زبان آنان و به صورت تصویری به زندگی مصیبت‌بار کودک‌سربازان در پ ک ک و شاخه‌های آن می‌پردازد. مستند به زبان انگلیسی است اما ترجمه دقیق فارسی – با وفاداری کامل به متن اصلی – هر دو قسمت همراه با لینک آن آمده است:
قسمت اول:
اینها تصاویر دختران جوان است که در عراق و سوریه با داعش می‌جنگند. اما در پشت این لبخندها، داستان‌های ناگفته ای نهفته است. یک دختر عضو پ ک ک در می‌گوید: “آنها آمدند و مرا ربودند. 12-11 ساله بودم.”
گروههای مورد تحقیق ما در شنگال و در اقلیم کردستان به پ ک ک وابسته هستند.
یک عضو سابق و جداشده پ ک ک می‌گوید: “ما به خانه مردم می‌رفتیم اگر مثلا دو پسر داشتند یکی را با زور برای عضویت با خود می‌بردیم.
خبرنگار خطاب به یک مسئول اقلیم کردستان می‌گوید: شما می‌گویید پ ک ک مخمور را به یک پایگاه نظامی تبدیل کرده است و همه پناهندگان از جمله زنان و کودکان باید آموزش نظامی ببینند.
این مسئول می‌گوید: بله درست است.
-اگر چنین است پس می‌توان گفت سازمان ملل با یک مشکل مواجه است چون این باید یک کمپ پناهندگان باشد.
مسئول سازمان ملل در اقلیم کردستان در پاسخ به این سوال می‌گوید: من صلاحیت پاسخ دادن به این سوال را ندارم و شما می‌توانید از مسئولان رده بالا بپرسید.
یک مسئول دیگر سازمان ملل می‌گوید: بله این مسئله صحت دارد و ما تلاش می‌کنیم حل کنیم و مذاکراتی در این زمینه داریم. این مسئله ای دیپلماتیک است و از کانال خود حل می‌شود.
یک عضو کرد در مخمور – که از ترس نمی‌خواهد دیده شود – می‌گوید پ ک ک در همه جای مخمور حضور دارد. آنها در همه جای کمپ جاسوس دارند. با مردم صحبت می‌کنند و تلاش می‌کنند تا متقاعد کنند و به عضویت درآیند.
این دختر نیز یکی از صدها دختر قربانی این گروه است که به عضویت پ ک ک در آورده می‌شوند. او می‌گوید:
-من واقعا برای پدرم متاسفم که بیکار بود. وقتی عضو ی.پ.گ. شدم، 11 سال داشتم.
ما به یک کمپ پر از گرد و خاک در اقلیم کردستان رفتیم. این دختر به این کمپ فرار کرد زمانی که داعش شکست خورد. داستان او در سال 2014 در شهر عراقی شنگال شروع شد. زمانی که داعش به شهر ایزدی شنگال نزدیک می‌شد. پیشمرگه‌ها عقب نشینی کردند و راه را برای داعش باز نمودند تا ایزدی‌ها را قتل عام نماید. این سبب شد تا گروهی دیگر با عناوین مختلف ی.پ.گ./ی.ب.ش. (یگان‌های مدافع خلق/یگان‌های مقاومت شنگال) وارد منطقه شدند. اما همگی هویت واحدی به نام پ ک ک داشتند. این سبب شد تا ترکیه حساس شود. پ کک در سال 1978 تاسیس شد. هدفش استقلال و جدایی طلبی است. تاکنون جان بیش از 40 هزار نفر را گرفته است. آمریکا تلاش کرد تا هویت واقعی ی.پ.گ. را پنهان سازد.
مارک تونر سخنگوی وزارت خارجه آمریکا می‌گوید: ما به پ ک ک به عنوان یک گروه تروریستی خارجی نگاه می‌کنیم و در میدان جنگ نیز جایی برای آن نداریم.
اشتون کارتر وزیر دفاع وقت آمریکا نیز اعتراف کرد پ.ی.د همان پ ک ک است. از وی می‌پرسند این گروه با پ ک ک ارتباط دارد. وی تایید می‌کند. پ ک ک در لیست تروریستی ترکیه و آمریکا قرار دارد.
ارتش آمریکا نیز روابط بین پ ک ک و ی.پ.گ. را تایید کرده و در گزارشی در سال 2016 این را اعلام کرده و می‌گوید ارتش آمریکا نمی‌تواند به صورت مستقیم با یک گروه تروریستی وارد مذاکره شود لذا برای این هدف از طرف ثالث استفاده می‌کند. حتی از پیشمرگه نیز برای این هدف استفاده شده است. ارتش آمریکا اعتراف می‌کند پ ک ک بخشی از خاک عراق را اشغال کرده است. وحشیگری‌های زیادی توسط داعش علیه ایزدی‌ها صورت گرفت و سپس پ ک ک نیز مرتکب وحشیگری‌ها علیه آنها شد.
خبرنگار می‌گوید: در معبد ایزدی‌ها با یک خانواده ایزدی آشنا شدیم که قبلا پدر و دختر هر دو از اعضای شاخه پ ک ک در آنجا بودند اما فرار کردند. این کرد ایزدی می‌گوید:
وقتی آنها را دیدیم گفتیم شاید برای حفظ جان ایزدی‌ها آمده اند. وقتی با زبان خوش با من حرف زدند و مرا برای آموزش به قندیل بردند. ما را برگردادند و گفتند برای حفظ مردم آمدیم اما در عمل دیدیم نه تنها حفظ مردم نبود بلکه نابودی مردم بود. اول به آنها باور داششتم و حتی خودم یک مسئول شدم. متوجه شدم حفظ مردم در کار نیست بلکه نابودی مردم در برنامه آنها قرار دارد.
دختر وی نیز می‌گوید: وقتی پدرم عضو شد گفتم سرانجام مرا نیز عضو خواهند کرد. پدرم گفت خودم را مخفی کنم اما جایی برای مخفی شدن نداشتم. اعضای پ ک ک آمدند و مرا با زور بردند. من 11 یا 12 سالم بود.
پدر دختر می‌گوید: من یکی از افرادی بودم که به خانه مردم می‌رفتیم. اگر مثلا دو پسر داشتند یکی را به زور می‌بردیم. اگر دو دختر و دو پسر داشتند یک پسر و یک دختر را به زور به سربازی زوری می‌بردیم. هر کار بدی را انجام می‌دادیم.
دختر می‌گوید: وقتی من عضو پ ک ک شدم تعداد زیادی کودک هم سن و سال من وجود داشت. اعضای دختر قدیمی پ ک ک نزد ما می‌خوابیدند.
پدرش می‌گوید: بعضی از کودکان را برای جنگ و بعضی را نیز برای بمبگذاری می‌برند. تعدادی هم برای کارهای سازمانی هستند. آنها به صورت گروهی به ایران و ترکیه و سوریه فرستاده می‌شوند. آنها محدودیتی نداشتند پ ک ک بالاخره راهی پیدا می‌کرد.
دختر می‌گوید: وقتی در مقر بودیم به هیچ کس اجازه نمی‌دادند با پدر و مادر خود دیدار کند. به والدین می‌گفتند فرزند خود را فراموش کنید و به ما عادت نمایید.
پدرش در ادامه می‌گوید: افراد 12 یا 13 ساله و حتی گاهی 9 یا 10 ساله در بین آموزشی‌ها داشتیم. آنها برای جنگ و تعدادی نیز برای عملیات انتحاری هستند. گروهی نیز در کارهای سازمانی فعال بودند.
دختر وی می‌گوید: آنها به ما می‌گفتند دولت ترکیه و پیشمرگه دشمن ما هستند. وقتی با آنها روبرو شدید باید خودتان را منفجر کنید. به ما نشان می‌دادند چگونه مردم را بکشیم. مهم نیست ایران یا عراق یا هر جای دیگری باشد.
این صفحه وب سایت خبرگزاری فرات وابسته به پ ک ک است. در مورد حملات انتحاری اطلاعات دارد. یعنی در مورد کسانی که به خاطر پ ک ک خود را فدا کرده اند. شبه نظامیان را برای عملیات انتحاری به کشتن می‌دهند و سپس از آنها تمجید می‌کنند و از دیگران می‌خواهند تا به پ ک ک بپیوندند.
یک عضو سابق پ ک ک می‌گوید: در پ ک ک افراد کم سن و سال حتی 10 ساله را نیز به جنگ می‌فرستند. البته کودکان از ما شجاع تر و از لحاظ ذهنی آماده تر بودند. اگر کودکی عضو پ ک ک می‌شد خواه اهل ایران ترکیه یا سوریه یا عراق اگر خیلی پیگیر سرنوشت فرزندش می‌شد، پ ک ک آن کودک را می‌کشت. می‌گفتند شهید شده و شهیدان نمی‌میرند و تمام!
یک عضو سابق دختر می‌گوید: گاهی به ما کاربرد اسلحه را نشان می‌دادند و گاهی نیز کتاب‌هایی را به ما نشان می‌دادند. یعنی کتاب‌های عبدالله اوجالان.
پ ک ک گروهی مارکسیستی-لنینیستی با ترکیبی از ناسیونالیسم کردی به رهبری عبدالله اوجالان است.
در این فایل یک عضو ی.پ.گ./ی.پ. ژ. می‌گوید برای عبدالله اوجالان به جنگ آمده ایم و برای او کشته می‌شویم. ما برای همه زنان خاورمیانه می‌جنگیم.
یک عضو سابق پ ک ک پس از این می‌گوید: پ ک ک برای اوجالان می‌جنگد نه برای کردها و هدف پ ک ک سلطه بر خاورمیانه است. مدعی جنگ برای همه بخش‌های کردستان است اما دروغ می‌گوید فقط برای عبدالله اوجالان می‌جنگد.
این دختران جوان باید از همه چیز از جمله مادر شدن چشم بپوشند.
یک عضو سابق دختر می‌گوید: وقتی عضو شدیم از ما خواستند لخت شویم. گفتیم زشت است و نمی‌توانیم. گفتند باید لخت شوید. آنها قسمت برجسته آلت تناسلی ما را بریدند.
یک عضو مرد سابق پ ک ک می‌گوید: حتی به من گفتند باید دخترت را بکشی چون با ما نیست لذا اسلحه را به سمت او نشانه رفتیم. خودش را پشت مادرم قایم کرد و با التماس مادرم او را نکشتم.
عضو سابق دختر می‌گوید: دوستان من در قندیل هستند و نمی‌دانم آیا زنده مانده اند یا نه.
عضو مرد می‌گوید: ما نمی‌دانستیم چننی است فکر می‌کردیم برای احقاق حقوق خود آمده ایم. من به خودم گفتم برای جنگ با داعش آمده ایم نه این که کودکان مردم را به زور ببریم. لذا تصمیم گرفتم فرار کنم.
در سال 2015 محققانی از دیده بان حقوق بشر به مقرهای شمال عراق رفتند تا در مورد استفاده پ ک ک از کودک سربازان تحقیق کنند.
بیل وان اسولد از دیده بان حقوق بشر می‌گوید: ما تحقیق کردیم و دیدیم در ی.پ.گ./ی.پ.ژ. افراد کم سن و سال می‌جنگند. در اقلیم کردستان و در شنگال هم دختران و هم پسران کودک را به جنگ می‌بردند. این گروههایی که در اقلیم کردستان و در شنگال مورد تحقیق قرار دادیم به پ ک ک وابسته هستند. البته تبلیغ می‌کنند که ی.پ.گ. از پ ک ک مستقل است. تصاویری از رقه در سوریه از 17 اکتبر وجود داشت که کودک سربازان پ ک ک را نشان می‌داد و در مراسم‌های آنها نیز تصاویر کودک سربازها نمایان بود. اینها اعضای گروههای وابسته به پ ک ک و در کناب عکس‌هایی از اوجالان بودند. عکس‌هایی از دختران زیر 17 سال نیز بود که یونیفرم و اسلحه داشتند. متاسفانه این مسئله نادیده گرفته شده و آمریکا هم قوانین خود را نادیده می‌گیرد که می‌گوید نباید به گروههایی کمک نظامی کند که کودک سرباز دارد. عراق از جمله کشورهایی بود که گروههای مختلف آن کودک سرباز داشتند اما آمریکا بر خلاف قوانین خود باز هم به عراق کمک نظامی کرد. کشورهای غربی به ویژه آمریکا علنا مسئله کودک سربازان در گروههای مسلح را نادیده می‌گیرند.
در اوایل سال 2017 فرماندهی مرکزی آمریکا عکس دو عضو پ ک ک را توئیت کرد. عکس‌های اوجالان روی یونیفرم آنها بود. در عکس می‌گفت این دختران علیه داعش مبارزه می‌کنند اما مشکل این بود که ایبن دختران کمتر از 15 سال داشتند.
نماینده دیده بان حقوق بشر در این زمینه می‌گوید: ما در سنجار به صورت مستند دریافتیم در یک مورد دختری ربوده و به عضویت در آورده شده بود اما تلاش کرد آنجا را ترک کند یعنی فرار کند. وی حین فرار یک پایش شکست. او ایزدی بود. به مردم پناه برد و مردم تلاش کردند او را مخفی نمایند. یک مرد و زن از یگان او آمدند مردم را تهدید کردند لذا آن دختر را با خود بردند. سپس اعلام کردند او خودکشی کرده است اما او را کشته بودند.
یک نشریه معتبر بین المللی مطلبی همراه عکس را به جنگ زنان عضو پ ک ک اختصاص داد اما مشکل این است که این دختران زیر سن قانونی بودند. آنها 12 و 14 ساله بودند اما برای جنگ علیه داعش به کار گرفته می‌شدند. این یعنی جنایت جنگی صورت گرفته است. اما آنچه آمریکا جدی گرفت ادامه حمایت از پ ک ک و شاخه‌های آن بود. در صفحه 215 گزارش آمریکا در مورد قاچاق انسان در سال 2017 می‌نویسد “پ ک ک در سطحی گسترده به ویژه از طریق گروههای وابسته به خود در عراق از کودکان به عنوان سرباز استفاده می‌کند.” در صفحه بعد نیز می‌نویسد “پ ک ک و یگان‌های مقاومت شنگال وابسته به پ ک ک از دختران و پسران کودک ایزدی و کرد به زور برای جنگ و تدارکات جنگی استفاده می‌کند. پ ک ک در ترکیه نیز افراد کم سن و سال را با زور به جنگ می‌برد.”
مسئول ناحیه سنون در شنگال به خبرنگار می‌گوید: من در این ناحیه بودم. داعش به منطقه آمد. پ ک ک وارد این ساختمان شد و جالب این که پ ک ک قبل از داعش وارد اینجا شد! من فقط مهر رسمی اداری را برداشتم و پ ک ک جای من نشست. بعدا پ ک ک هم به یک بازی قمار برای مردم منطقه تبدیل شد. برای ما سوال بود چطور سه عضو مرد و چند عضو زن پ ک ک در اینجا بودند و داعش همه جا را گرفته بود اما کریدور برای غیرنظامیان باز شد و گفتند باز کردیم این برای ما شک ایجاد کرد که با داعش همدست است. اعضای پ ک ک بازرسی می‌کردند، خانه‌ها را تفتیش می‌کردند، با تبلیغات خود شستشوی مغزی می‌دادند یعنی برای کودکان تبلیغ می‌کردند تا آنها را به جنگ ببرند. مراکز آموزشی را در منطقه سردشت عراق و قندیل هم باز کردند تا این افراد را آموزش دهند. کودکان را از سوریه آورد و به عنوان مسئول ایست بازرسی قرار داد. خودم با چشم خودم دیدم. این افراد همگی خارجی اند و با نام مستعار. اتباع سوریه و ترکیه هستند. معلوم نبود کی به کی است. مسئله دیگر این که به هر کدام مراجعه می‌کردیم می‌گفت من مسئول نیستم و بالاخره نمی‌دانستیم با چه کسی طرف هستیم. در همه جلسات خود به مشکل این کودکان می‌پردازیم. آنها اصلا حاکمیت ما را به رسمیت نمی‌شناسند. نیرویی خارجی هستند و بر آنها کنترل نداریم. وقتی غیرقانونی هستند یعنی عراق را به رسمیت نمی‌شناسند. حکومت ما را به رسمیت نمی‌شناسند.
مسئول سنجار می‌گوید این راه منتهی به موصل را روی دو بار طی می‌کند که تحت کنترل ایست‌های بازرسی پ ک ک قرار دارد.
یک کرد ایزدی در این فایل می‌گوید: پ ک ک باید خاک ما را ترک کند چون بیگانه است و از خارج آمده است. حالا که داعش نیست بهانه ای برای ماندن ندارند و باید بروند.
نماینده دیده بان حقوق بشر می‌گوید: وقتی می‌دانید بچه شما را ربوده اند و می‌دانید دست کیست نمی‌توانید کاری کنید در اینجا چنین است چون در عوض تهدید نیز می‌شوید. اگر شکایت کنید حتی دیگر امنیت نیز نخواهید داشت. اگر شجاع باشید و شکایت کنید نتیجه آن نیز ناامیدکننده است چون هرگز بچه خود را نخواهید دید.
بعضی 9 ساله بودند که ربوده و عضو شدند و بعضی نیز کمی بزرگتر. گروهی نیز به خاطر فقر عضو می‌شوند و گروهی نیز برای انتقام از داعش که خانواده آنها را کشته است. یک گروه تروریستی نیز از این وضعیت بهره برداری می‌کند و نام آن گروه تروریستی پ ک ک است. گروهی که کودکان را به عضویت در می‌آورد و یک شریک کشورهای غربی است تا در عراق و سوریه با داعش بجنگد. در قمست بعد یعنی ویدئوی دیگر به بحث کودک سربازان فراموش شده در پ ک ک ادامه خواهیم داد. داستان دختری 11 ساله که ربودند و برای قتل مردم به او آموزش دادند. او اکنون 14 سال دارد و در جبهه‌های جنگ بوده.
قسمت دوم:
مقدمه (برای هر دو قسمت یکی است): اینها تصاویر دختران جوان است که در عراق و سوریه با داعش می‌جنگند. اما در پشت این لبخندها، داستان‌های ناگفته ای نهفته است. یک دختر عضو پ ک ک در می‌گوید: “آنها آمدند و مرا ربودند. 12-11 ساله بودم.”
گروههای مورد تحقیق ما در شنگال و در اقلیم کردستان به پ ک ک وابسته هستند.
یک عضو سابق و جداشده پ ک ک می‌گوید: “ما به خانه مردم می‌رفتیم اگر مثلا دو پسر داشتند یکی را با زور برای عضویت با خود می‌بردیم.
خبرنگار خطاب به یک مسئول اقلیم کردستان می‌گوید: شما می‌گویید پ ک ک مخمور را به یک پایگاه نظامی تبدیل کرده است و همه پناهندگان از جمله زنان و کودکان باید آموزش نظامی ببینند.
این مسئول می‌گوید: بله درست است.
-اگر چنین است پس می‌توان گفت سازمان ملل با یک مشکل مواجه است چون این باید یک کمپ پناهندگان باشد.
مسئول سازمان ملل در اقلیم کردستان در پاسخ به این سوال می‌گوید: من صلاحیت پاسخ دادن به این سوال را ندارم و شما می‌توانید از مسئولان رده بالا بپرسید.
یک مسئول دیگر سازمان ملل می‌گوید: بله این مسئله صحت دارد و ما تلاش می‌کنیم حل کنیم و مذاکراتی در این زمینه داریم. این مسئله ای دیپلماتیک است و از کانال خود حل می‌شود.
متن قسمت دوم:
هیچ کس دقیقا نمی‌داند تعداد کودکان سرباز یا افراد بزرگسال در درگیری‌های این گروه در عراق یا سوریه چند نفر است. صدها یا شاید هم هزاران نفر هستند. شهر شنگال در سال 2014 به دست داعش افتاد و اقلیت ایزدی توسط این گروه تروریستی سلاخی شد و دنیا نیز تماشاگر بود. داعش به یک مشکل بین المللی تبدیل می‌شد و یک گروه تروریستی نیز نیروهایش را به شنگال می‌فرستاد اما مشکل این است که پ ک ک در لیست تروریستی آمریکا، اروپا، ناتو و ترکیه قرار دارد. برای حل این مشکل جهت استفاده از آن علیه داعش راه حل ساده ای انتخاب کردند یعنی نام آن را به ی.پ.گ. یا ی.ب.ش. تغییر دادند. پ ک ک در اواخر دهه هفتاد میلادی تاسیس شد و خواهان استقلال یک دولت کردی شد. حملات تروریستی آن جان بیش از 40 هزار نفر را گرفته که بیشتر نیز بر اثر حملات انتحاری بوده. گزارشات مربوط به ربودن کودکان توسط پ ک ک بسیار مستند است اما خیلی مورد توجه قرار نگرفته است. این گروه به عنوان جنگ نیابتی علیه داعش مورد استفاده قرار گرفت.
کمپ‌های پناهندگان در شمال عراق یک منبع بالقوه برای جذب عضو توسط پ ک ک است. هزاران کودک فقیر در زندگی بد بهترین اهداف برای این گروه تروریستی هستند. داستان ما در این کمپ آغاز می‌شود که بیش از 20 هزار آواره دارد. بیشتر آنها از دست داعش از شنگال فرار کرده اند. مدتی زیادی است که شنگال از دست داعش آزاد شده اما این مردم هنوز هم می‌ترسند به شهر خود برگردند.
یک مسئول اقلیم کردستان در کمپ می‌گوید:
-پ ک ک به دلایل سیاسی کودکان را می‌رباید. آنها را برای جنگ به جاهایی می‌برد و به کشتن می‌دهد که مردم نمی‌دانند چه بر سر کودکانشان آمد.
یک عضو سابق ی.پ.گ. می‌گوید: وقتی من عضو ی.پ.گ. شدم 11 سال داشتم الان 14 ساله هستم. داعش عمویم، زن عمویم، پسر عموهایم و دختر عموهایم را گرفتند. من برای انتقام عضو شدم. خانواده من هم فقیر بود. ما صبح آموزش نظامی می‌دیدیم و بعد از ظهر نیز آموزش آشنایی با افکار اوجالان را می‌دیدیم.
هکار محمد رئیس کمپ می‌گوید: خیلی از کودکان و خانواده‌ها قربانی برنامه‌های پ ک ک شده اند. از والدین خود جدا شده اند و سرنوشت آنها نیز نامعلوم است.
دختر عضو سابق پ ک ک می‌گوید: در طول روز اسلحه را به ما می‌دادند و نحوه کار با آن را به ما یاد می‌دادند. نشانه‌هایی می‌گذاشتند تا هدف قرار دهیم و تمرین کنیم.
هکار محمد ادامه می‌دهد: کودکانی که ربوده شده اند سرنوشت آنها نامعلوم است. والدین آنها همیشه سراغ فرزندان خود را می‌گیرند اما نمی‌دانیم آنها را کجا برده اند.
دختر در ادامه می‌گوید: وقتی در پ ک ک بودم همه چیز را در مورد اوجالان به ما می‌گفتند. افراد بزرگتر و افراد کوچکتر از من نیز وجود داشتند.
هکار محمد می‌گوید: متاسفانه هیچ سازمانی به این مسئله توجه نکرده و از مردم قربانی حمایت نکرده است.
دختر می‌گوید: هم دختران و هم زنان متاهل اما عضو شده بایستی قسمت برجسته آلت تناسلی آنها را می‌بریدند تا به گفته پ ک ک در حین جنگ به فکر مسائل جنسی نباشند. یک دختر از من کوچکتر بود می‌گفت مرا به یک بار در استانبول برده تا در آنجا قسمت برجسته آلت تناسلی مرا ببرند من ترسیدم از آنجا فرار کردم. وقتی مریض بودیم نزد دکتر نمی‌بردند و به زور می‌گفتند بلند شو و برو نگهبانی بده. بعدا او را کشتند.
هکار محمد مسئول کمپ می‌گوید: اما علی رغم این بدبختی‌ها مردم باز هم عضو می‌شوند. ما هم نمی‌دانیم چرا. اما راه رفتن آنها خیلی مخفیانه است. پ کک برای رسیدن به کودکان و نوجوانان دو راه دارد. یکی اطلاع رسانی یا همان رسانه‌های آن است. این خیلی تاثیر دارد. از طریق رسانه خیلی چیزها را زیبا نشان می‌دهد. خیلی اغراق می‌کند. با کارهای مخفیانه نیز مردم را فریب می‌دهند و می‌برند.
دختر عضو سابق پ ک ک می‌گوید: اعضای پ ک ک می‌گفتند پش از تمام کردن کار شنگال، پیشمرگه‌ها را نیز بیرون خواهیم کرد و سپس راهی ترکیه خواهیم شد. در آنجا نیز جنگ خواهیم کرد. آنجا نیز دشمن داریم. آنها دشمن مردم هستند. افرادی که از من بزرگتر یا کوچکتر بودند را نیز به قندیل یا سوریه فرستادند. وقتی کودکان را می‌آوردند و آموزش را شروع می‌کردند کودکان گریه می‌کردند. می‌خواستند نزد پدر و مادر خود برگردند اما به گریه آنها توجه نمی‌شد و نزد والدینشان نمی‌فرستادند. ناچار بودند عادت کنند. تحت آموزش افکار اوجالان قرار می‌گرفتند. گاهی نزد ما می‌خوابیدند گاهی نزد سران پ ک ک. در کمپ آوارگان همه جاسوس داشتند. تلاش می‌کردند مردم را فریب دهند تا عضو شوند. خیلی زیبا حرف می‌زدند اما در اصل آدم‌های خیلی بدی هستند. در ظاهر خوب حرف می‌زنند اما در پشت برایش تله درست می‌کنند. اکنون که در کمپ هستم از پ ک ک بیشتر از داعش می‌ترسم.
داستان‌های مشابه داستان این دختر در این کمپ و دیگر جاها در شمال عراق وجود دارند. برای پ ک ک این کمپ‌ها محلی عالی برای فریب کودکان و نوجوانان است. بیشتر آنها در فقر قرار دارند و اکثر آنهایی که عضو می‌شوند برای همیشه نابود می‌شوند.
هکار محمد می‌گوید: یونیسف و سازمان امور پناهندگان سازمان ملل در اینجا می‌دانند مسئله چیست و پرسنل آن نیز اکثرا افراد محلی هستند. می‌گویند یک مسئله سیاسی است و در ما نمی‌توانیم دخالت کنیم. آنها از این مشکل پ ک ک خبر دارند.
مخمور شهری با ترکیب جمعیتی کرد و عرب در شمال عراق است. داعش در سال 2014 وارد آن شد. درست چهار روز پس از گرفتن شنگال. دو روز بعد پ ک ک نیز به آنجا رسید و چند سال می‌گذرد و هنوز هم آنجا مانده است. در وسط بیایان‌های مخمور یک کمپ پناهندگان تحت اداره سازمان ملل اما عملا تحت کنترل پ ک ک وجود دارد. مسئولان سازمان ملل همه جا حضور دارند اما می‌دانند کنترل در دست پ ک ک است.
یک مسئول مخمور می‌کند: پ ک ک آمد و یک مرز دیگر را با خندق ایجاد نمود. ایست‌های بازرسی گذاشتند ورودی شهر را در کنترل خود گرفتند. مسیر کوه خاراچوخ را بستند. به عنوان مسئول کمپ دو بار درخواست کردم در این زمینه دیدار کنیم هر دو بار نیز درخواست مرا رد کردند. یعنی من هم بایستی از ایست‌های بازرسی می‌گذشتم و عملا با کمپ ارتباط نداشتم.
این مرد در ادامه می‌گوید پ ک ک صدها نفر را در داخل کمپ مخمور از جمله کودکان را تحت آموزش قرار داد. این وضعیت طوری شد که مردم را به صورت گسترده ناچار کردند وارد آموزش نظامی شوند. مردم می‌آمدند و سراغ دختران و پسران کم سن و سال خود را می‌گرفتند اما بعدا خودشان می‌آمدند و می‌گفتند در بین اعضای پ ک ک آنها را دیده اند. از طریق انجمن نظامی مخمور به آنها فشار آوردم اما بخشی از افراد را در کوهستان خاراچوخ آموزش می‌دادند. کودک، زن، پیر و جوان همه را با تبلیغات شستشوی مغزی فریب دادند که در محاصره دشمن هستید و باید آموزش ببینید یعنی عضو شوید. این سبب می‌شد تا تصور مردم از زندگی عادی نیز غیرعادی و نسبت به همه غیردوستانه شود.
خبرنگار می‌گوید: همراه پلیس محلی راهی کمپ مخمور شدیم اما حتی پلیس نیز نمی‌تواند از ایست‌های بازرسی پ ک ک عبور کند. ما مجاز نبویدم در نزدیکی آن بمانیم فقط چند دقیقه بودیم. این یک کمپ پناهندگان توسط سازمان ملل است اما در محاصره یک گروه تروریستی است که در لیست تروریستی بین المللی قرار دارد و اجازه ورود نمی‌دهد.
مسئول کمپ می‌گوید: حتی با مسئولان ارشد سازمان ملل دیدارهایی داشتیم تا عنوان “غیرنظامی بودن را از کمپ بردارند و عنوان “کمپ نظامی” بر آن بگذارند.
به نظر می‌رسد مسئولان سازمان ملل به مسئولان محلی گفته اند آن یک کمپ نظامی خواهد شد اما عملا آن را نادیده گرفتند.
خبرنگار در ادامه می‌گوید: از یک مسئول سازمان ملل به نام برونو گدو در مورد جذب کودک سرباز توسط پ ک ک در کمپ مخمور سوال کردیم. وی در جواب گفت: ما از محل بازدید کردیم و شواهد لازم را داریم و در آینده نزدیک در این زمینه دخالت خواهیم کرد. این افراد هنوز در فهرست ما قرار دارند و هنوز آنها را رها نکرده ایم.
خبرنگار می‌گوید: اکنون کمپ مخمور توسط پ ک ک یعنی گروهی مسلح اداره می‌شود. چرا؟
مسئول سازمان ملل در مخمور می‌گوید: یک مشکل داریم. این کمپ یک ویژگی دارد و آن هم باید غیرنظامی باشد. ما تلاش می‌کنیم از طریق مذاکره این مسئله را حل کنیم.
-مذاکره با پ ک ک؟
-اینها مسائل دیپلماتیک هستند و نمی‌توانم در مورد آن اظهار نظر کنم. اما هزاران زن و کودک در این کمپ هستند که ساکنان آن هستند و نیازمند کمک. نمی‌توانیم آنها را رها کنیم.
-بله نمی‌توانید آنها را رها کنید اما در عین حال نمی‌توانید یک کمپ را در اختیار یک گروه تروریستی نیز قرار دهید.
-بله اما باید از راه مذاکره حل کنیم.
خبرنگار می‌گوید: شهردار محلی می‌گوید پ ک ک کمپ را به مقر آموزشی تبدیل کرده است. نظر شما چیست؟
-من در این زمینه نمی‌توانم اظهار نظر کنم. نمی‌توانم بگویم برای حل این مسئله کار کمی صورت می‌گیرد. آنچه دیپلماسی بشردوستانه می‌نامند و سازمان‌هایی مانند عفو بین الملل یا دیده بان حقوق بشر در این زمینه می‌توانند اظهار نظر علنی کنند.
-یعنی این نهادها چیزهایی را می‌گویند که سازمان ملل نمی‌تواند بگوید؟
-بله گاهی گاهی.
خبرنگار از یک مسئول دیگر سازمان ملل به نام ماولید وارفا می‌پرسد: ما متوجه شدیم پ ک ک تعداد زیادی دانش آموزش را به عنوان کودک سرباز جذب کرده است. نظر شما چیست؟
وی در پاسخ می‌گوید: متاسفانه در این زمینه مدرک نداریم. ما در این زمینه گزارش نداریم چون کار ما نظارت بر گروههای مسلح نیست.
خبرنگار: چرا همه در مورد پ ک ک سکوت می‌کنند؟
-من نمی‌توانم در این زمینه پاسخی بدهیم. شاید بهتر است از مسئولان ارشد سازمان ملل بپرسید نه یونیسف. آنها مکانیسم و ساختارهای لازم برای این مسائل را دارند. این مسئله ساده ای نیست خیلی چالش برانگیز است.
-فکر می‌کنم شما می‌دانید اما نمی‌توانید بگویید.
-من نمی‌گویم که از این موضوع مطلع هستم.
خبرنگار: خیلی از خانواده‌ها به ما گفتند پ ک ک بچه‌های آنها را ربوده است.
-مسئول یونیسف: آنها می‌توانند به ما گزارش کنند. ما گزارش در این زمینه نداریم تا بر آن تمرکز کنیم.
این مسئول سازمان ملل به دور از دوربین گفت: این مسئله سیاسی است لذا از گفتن آن خودداری می‌کنم. گروههای مسلح و مختلف زیادی وجود دارند. پ ک ک/ی.پ.گ/، پیشمرگه، شبه نظامیان ایران، سه گروه پیشمرگه. گاهی دو تا با هم دوست هستند گاهی علیه همدیگر. لذا مسئله پیچیده است.
من اسم این اقدام را آدم ربایی می‌گذارم یعنی بردن کودکان را. این گروه مورد حمایت قدرت‌های بزرگ است. یعنی کسی به اقلیم کردستان می‌گوید به پ ک ک کاری نداشته باشید.
خبرنگار در ادامه می‌گوید: آنچه که این مسئولان از آن اظهار بی اطلاعی می‌کنند هر سال در گزارشات تکرار می‌شود. در گزارش شورای امنیت سازمان ملل در مورد وضعیت کودکان در گروههای مسلح در سال 2017 آمده “پ ک ک که همانند داعش در لیست تروریستی قرار دارد همراه شاخه‌های خود از کودکان به عنوان سرباز استفاده می‌کند. در گزارش‌های دیگر نیز حتی به مواردی از مرگ کودکان در این گروه اشاره می‌کند.
خبرنگار در ادامه می‌گوید: اکنون به سوی شهر زاخو در نزدیکی مرز ترکیه می‌رویم. این جوان ایزدی از شنگال است و همراه خانواده خود به زاخو فرار کرده است. اما یک برادر کوچکش توسط پ ک ک ربوده شده تا به عنوان کودک سرباز بجنگد. برادرش 14 سال دارد.
این کرد ایزدی می‌گوید: اینها برادرم را ربودند و بارها برای گرفتن برادرم نزد آنها رفتم اما از دادن او خودداری کردند. مگر ما چه کرده ایم با ما چنین رفتار می‌شود؟ باور کنید یکبار به خانه سور رفتم یک عضو پ ک ک آنجا بود باور کنید حدود 10 سالش بود. اینها فرزندان افراد فقیر و بدبخت هستند ربوده می‌شوند. مردم را خانه خراب می‌کنند. اکنون هم وقتی به شنگال می‌روم فقط به دنبال برادرم می‌گردم. یعنی اگر می‌دیدم او را با زور می‌آوردم. به خدا قسم مادرم از بس گریه کرده دیگرچشمانش کور می‌شوند.
وی در ادامه می‌گوید: برادرم محمود نام دارد و او را فریب دادند. حدود یک سال و نیم است پ ک ک او را ربوده و به عضویت در آورده است. ما حدود ده روز دنبال وی گشتیم. یک نفر گفت من دیدم سوار خودرو از کمپ بیرون برده شده و با پیگیری متوجه شدم پ ک ک او را ربوده است. من و تعدادی از افراد خانواده به شنگال رفتیم. به باره، سردشت عراق، سنون، هر جا رفتیم پ ک ک گفت پیش ما نیست. چند ماه گذشت خودش زنگ زد و گفت در پ ک ک هستم و ما را تحت آموزش قرار داده اند. گفتیم تو بچه ای بیا خانه. جرات نمی‌کرد حرف بزند. اگر هم می‌آمد مورد حمله پ ک ک قرار می‌گرفت.
مادر این کودک می‌گوید: پسرم را شستشوی مغزی دادند فریب خورد و اکنون حدود دو سال است او را از من جدا کرده اند. به خدا قسم هر کاری می‌کنم راه می‌روم هر کاری می‌کنم حتی یک لحظه نمی‌توانم او را فراموش کنم. هر لحظه می‌گویم خدایا این بچه کجاست آیا گرسنه است تشنه است زنده است مرده است در چه وضعیتی قرار دارد؟
-برادرش می‌گوید: این کار بسیار غلط است پ ک ک بیاید و بچه‌های 14 یا 15 ساله ما را برباید و ببرد. آنها را آموزش بدهد و با اسلحه به جنگ ببرد. این غلط است و حتی اجازه نمی‌دهند با پدر و مادر خود دیدار کند. در کمال احترامی که برای همه دولت‌ها به ویژه پارلمان اروپا داریم از آنها انتظار داریم این مسائل را قبول نکند. اینها را خودمان می‌بینیم. می‌آیند مردم را فریب می‌دهند و می‌گویند موفق می‌شوی داعش را خواهی کشت. تصویری عجیب برای کودکان درست می‌کنند اما این کار بسیار زشتی است.
مادرش می‌گوید: اگر پسرم را می‌دیدم به زور از پ ک ک می‌گرفتم.
برادر آن کودک سرباز می‌گوید: تعداد زیادی کودک سرباز در پ ک ک وجود دارد. یکبار سر قبر برادرم رفتیم که پیشمرگه بود. وقتی برگشتیم در بین اعضای پ ک ک یک پسر بچه 10 ساله دیدیم که اسلحه کلاش داشت. متوجه شدم تعداد زیادی بچه 10-11-12 ساله در بین آنها وجود داشت.
مادرش می‌گوید: کودکان از ترس پ ک ک نمی‌توانند برگردند. پ ک ک اجازه نمی‌دهد برگردند. آنها را شستشوی مغزی می‌دهند و بدترین کارها را از طریق آنها انجام می‌دهند. پسرم را بردند درواقع زندگیم را نابود کردند. نمی‌دانم کی برمی‌گردد و کجاست حتما به دنبالش می‌رفتم.
این ویدئو اخیرا و در مناطق مرزی عراق و سوریه گرفته شده است. اینها کودکانی هستند که به عنوان عضو ی.پ.گ. از کمپ‌ها ربوده شده اند و تحت آموزش نظامی قرار دارند. آنها حق ندارند با والیدن خود دیدار کنند و سرنوشتی تاریک در انتظار آنهاست. در حالی که رسانه‌های غربی آنها را قهرمان مبارزه با داعش می‌نامند، اما داستان واقعی از این قرار است اینها نسل بازنده ای هستند که مجبور می‌شوند بجنگند.
http://www.turquie-news.com/spip.php?article48309
http://www.turquie-news.com/48309-Recrutement-d-enfants-aux-PKK-Enfants-oublies