اتحادیه میهنی کردستان مشهور به یکتی پس از تاخیر چند ساله کنگره چهارم خود را برگزار کرد. این کنگره اولین کنگره پس از مرگ جلال طالبانی بنیانگذار این حزب بود لذا ضمن داشتن اهمیت برای حزب، به محل تلاش برای حذف همدیگر و انحصاری کردن قدرت تبدیل شد و خانواده طالبانی نیز علیه کوسرت رسول چنین کرد. روند برگزاری کنگره و انتخابات حزبی چنان با تقلب و باندبازی همراه بود که علاوه بر کارشناسان و ناظران، خود اعضای ارشد حزب نیز علنا نتایج را ناشی از تقلب و دستکاری دانستند.
با توجه به این که اقلیم کردستان عملا اقلیمی واحد نیست و به دو منطقه زرد (تحت کنترل پارتی به رهبری مسعود بارزانی) و سبز (تحت کنترل یکتی به رهبری خانواده طالبانی) تقسیم شده و هر دو نیز رقبای سرسختی‌اند و بارها به صورت مسلحانه با هم درگیر شده‌اند، افراد ناراضی از ترس سرکوب در سلیمانیه، اعتراضات خود را در اربیل تحت کنترل بارزانی انجام می‌دهند و این به معنای دموکراتیک بودن بارزانی نیست بلکه رقیب و مخالف یکتی است و به همین خاطر به مخالفان درون حزبی یکتی اجازه اعتراض می‌دهد تا یکتی بیشتر تضعیف گردد.
جلال طالبانی قبلا عضو پارتی به رهبری ملا مصطفی بارزانی بود اما در سال 1975 از آن جدا شد و در سوریه اتحادیه میهنی را تاسیس کرد. پارتی و یکتی پس از تاسیس مدار 36 درجه در شمال عراق و تحت حمایت آمریکا، قدرت شمال عراق را به صورت فیفتی-فیفتی بین خود تقسیم کردند و این روند تقریبا هنوز هم ادامه دارد و هر کدام نیروهای پیشمرگه مسلح جداگانه دارند در حالی که طبق قانون اقلیم نبایستی چنین باشد. کارشناسان معتقدند حاکمیت قبیله‌ای بارزانی و خانواده‌های طالبانی بر اقلیم کردستان حکومت می‌کند و فضای خفقان ایجاد کرده‌ند.