به گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران و به نقل از منابع محلی، آزاد تاتوان از فرماندهان پ.ک.ک به همراه دو نفر دیگر از اعضای این گروه در منطقه آگری کشته شده است. بر اساس اخباری که بهدست دیدبان حقوق بشر کردستان ایران رسیده است، او در جنگ در قندیل در راس فرماندهی نظامی پ.ک.ک و پژاک و در سال 1393 مسئول مناطقی در مریوان بوده و همچنین در سال 1395 به همراه شورش آلان (که اخباری مبنی بر ابتلای وی به کرونا منتشر شده است) در جنگ با ترکیه، زخمی شده بود. نکته جالب در مورد خبر کشته شدن وی، اعلام نام او به عنوان نیروهای ه.پ.گ است؛ در حالی که وی نیروی پژاک بوده است. رسانههای وابسته به پ.ک.ک، اعلام کردند که او همراه دو نفر دیگر از جمله یک ایرانی به نام «بریندار ماکو» کشته شده است.
گفتنی است اعضای سابق پژاک اعتقاد دارند به دلیل اشتباه محاسباتی این گروه و همچنین وابستگی آن به آمریکا و اسرائیل و برخی دشمنان و رقبای منطقهای ایران، پژاک وارد جنگ با ایران شد تا بتواند بخشی از پازل ضد ایرانی باشد. اما پژاک در این جنگ، آسیبهای متعددی متحمل شد و بسیاری از فرماندهان آن کشته شدند و این گروه از بسیاری از مناطق تحت کنترل و نظارت خود، عقبنشینی کرد. از جمله فرماندهان ارشد، آزاد تاتوان که از اتباع ترکیه بود، کشته شده است.
منابع موثق و همچنین اعضای سابق پژاک و پ.ک.ک به خبرنگار دیدبان گفتهاند که آزاد نیز قربانی سیاست پ.ک.ک در استفاده از کودکان بعنوان سرباز بوده و از سن کودکی ربوده شده است. وی به دليل تمایل به ترک گروه، و اعتراضات بسیار برای خروج از آن به تپه تبعید شد و در سال 93 پ.ک.ک برای اینکه او را در گروه نکه دارد، به وی ترفیع درجه داده (!) و او را به مریوان اعزام کردهاند.
منابع محلی به دیدبان حقوق بشر کردستان ایران گفتهاند که مردم روستاهای مرزی مریوان از مرگ وی بسیار خوشحال هستند. زیرا آزاد تاتوان، عامل اخاذی از بنگاههای اقتصادی و باجگیری از مرغداریها بوده و نقش بسزایی در آزار و اذیت مردم داشته است. وی که تابعیت ترکیه را داشته، همواره با دیده تحقیر به مردم کُرد ایران مینگریست. این نگاه از بالا به پایین، در میان افرادی مانند جمیل باییک نیز وجود دارد و اساساً پ.ک.ک، همواره با اعضای ایرانی خود رفتار بهمراتب بدتری داشته است.
آزاد تاتوان، در کنگره تاسیس کودار، (گروه وابسته به پژاک) پُست گرفت و دالاهو اعزام شد. اما در مسیر زخمی شد. در سال 2015 ازاد به خواستهاش یعنی فرار از پژاک رسید و به نوعی به ه.پ.گ پیوست و در نهایت در اردیبهشت 1399 در کوههای آگری (که پ.ک.ک در آنمجا متحمل تلفات زیادی شده است)، کشته شد.