حسین شهبازی، یکی از هزاران جوان ایرانی است که قربانی تروریسم پژاک شده و خانواده‌اش در غم دوری او متلاشی شد. حسین به گمان سرنوشت خوب در پژاک، شغل و کار و خانه خوب، فریب این گروه را خورد و به مدت نوزده سال بدون هیچ ارتباطی با خانواده به عضویت پژاک در آمد.
عبدالکریم قاسمی فرزند ابوبکر اهل اشنویه در سال ۱۳۹۸ فریب تبلیغات‌های دروغین گروه مسلح دموکرات کردستان ایران را خورده و به همراه چند کودک دیگر به دام حدکا افتاد. او به صورت رسمی از مرز تمرچین وارد کردستان عراق شد و در آن زمان فقط ۱۶ سال داشت. این در حالی است که افراد زیر سن ۱۸، نباید به عضویت گروه‌های مسلح درآیند.
خبرگزاری فرات وابسته به گروه مسلح پ.ک.ک که چهل سال است درگیر جنگ بی‌حاصل با ترکیه است، در سایت خود اعلام کرده که چهار عضو از جمله سه کودک‌سرباز عضو این گروه در جنگ با ارتش ترکیه کشته شده‌اند.
چرا باید این گروه‌ها لطیفه و دوستانش را جهت استفاده‌های خود به خارج از کشور ببرند؟ و امروز هم پس از ۱۶ سال بی خبری خانواده‌اش فقط بگویند که کشته شده است! همین؟!
چرا کودکان باید قربانی سیاست بی‌نتیجه پ.ک.ک شوند؟ چرا علت دقیق مرگ، سرنوشت پیکر این کودکان و نتیجه سیاست «کودک‌سربازی» پ.ک.ک به طور دقیق از جانب سران این گروه- که هرگز آسیب نمی‌بینند و کشته نمی‌شوند- اعلام نمی‌شود؟
