نسرین خدری علیرغم سن و تجربه کم و آموزش به شدت ناکافی به ترکیه اعزام شد تا بجنگند! در واقع، پ.ک.ک/ پژاک به صورت عمد اعضای ایرانی را به ترکیه و در اوج درگیری‌ها در سال ۲۰۱۷ اعزام کرد تا آنها کشته شوند... نسرین نیز کشته شد و در گمنامی بدون اطلاع خانواده کشته شد.
ابراهیم یزدی یکی از صدها جوان کُرد ایرانی است که فریب پژاک را خورده و به این گروه مسلح پیوسته است و اکنون خبری از وی نیست. پژاک مدعی شده او در جنگ با ترکیه کشته شده، اما نه جنازه وی را تحویل خانواده داده و نه محل دفن وی را مشخص کرده است.
آرام احمد اعتقاد دارد به طور خلاصه، مردم از آزار، ظلم، بی عدالتی و کمبود نان، کار و آزادی می‌گریزند. عاملان این جنایت از خانواده‌های بارزانی، طالبانی و اتحادیه میهنی هستند، بنابراین مشکلات به پ.ک.ک ارتباط ندارند.
بعد از ۴ دهه از انقلاب ۵۷، کومله، حزب دموکرات کردستان ایران، پژاک، خبات کردستان و هر گروه مسلح دیگری، جز امنیتی کردن فضا، نقض حقوق کردها، اقدامات تروریستی، اخاذی از فعالان اقتصادی و تولیدی و به کشتن دادن جوانان کُرد چه دستاوردی داشته است؟ آیا زمان بازاندیشی در این گونه اقدامات مسلحانه نرسیده است؟ این بازاندیشی به توسعه کردستان و حفظ جان صدها کُرد کمک بسیاری خواهد کرد...
