Kürt azınlığı ve Pkk’ya bağlı örgütlerin varlığı olan tüm ülkelerde küçüklerin kaçırılması, gençlerin kandırılması devam ediyor.
Bu İranli Kürdistanı’nda da düzenli olarak gerçekleşiyor, İranlı Kürt gençlerinin hem sosyal medya platformları hem de kasıtlı olarak onları hedef alan yerel işleyiciler aracılığıyla aldatılılıyor ve ailelerinin bilgisi olmadan partinin genel merkezinin ve kamplarının bulunduğu Kandil bölgesine aktarılıyor. Bu çocukların çoğu birkaç yıl içinde, evden uzakta, Türkiye’de veya Suriye’de ölüyor.
Savaş suçu
۱۹۷۷’de 1949 Cenevre Sözleşmelerine Ek Protokoller, 16 yaşın altındaki çocukların askeri olarak işe alınmasını ve kullanılmasını yasaklamaktadır.
۱۹۷۷ tarihli Ek Protokol II, ”On altı yaşını doldurmamış çocuklar ne silahlı kuvvetlere ne de gruplara alınmalı ne de düşmanlıklara katılmalarına izin verilmelidir” diyor.
Uluslararası medya ve aktivistlerin ağırlıklı olarak PKK’nın Suriye kanadı PYD aracılığıyla yarı özerk bir bölge kurduğu Suriye’ye odaklanmasıyla ortaya çıkan bu suç. PYD’nin ölen savaşçıların yerine çocuklar koymaya çalıştığı ve uluslararası insan hakları grupları tarafından fark edilmediği davalar gün ışığına çıktı.
۲۰۱۵ Yılında ABD İnsan Ticareti Raporunda, Kürt çocuklarının kimi zaman kaçırıldığı ve PKK güçlerine katılmaya zorlandıkları belirtilmişti.
۲۰۱۶ raporunda ABD, YPG / PKK’nın 15 yaşından küçük çocuklar da dahil olmak üzere kız ve erkek çocukları askere almaya ve kullanmaya devam ettiğini belirtti.
Rapora göre YPG/ PKK’nın çocukları telkin ve eğitim kamplarına götürdüğü bildirildi.
YPG / PKK’nın zorla çocuk alımı Alman merkezli Kurdwatch raporlarında da belgelendi.
İnsan Hakları İzleme Örgütü (HRW), PKK / YPG tarafından “çocuk istihdamında rahatsız edici derecede yüksek bir artış” olduğunu açıkladı.
Grup, terör örgütünü “kendi saflarındaki çocukları derhal terhis etmeye ve kontrolü altındaki yer değiştirme kamplarındaki aileler de dahil olmak üzere çocukları askere almayı bırakmaya” çağırdı.”
PKK’nın Suriye kanadını kınayan grupların listesi. Son olarak, BM genel Sekreteri’nin silahlı çatışmalardaki çocuklar özel temsilcisi Virginia Gamba, Cenevre’de Mazlum Abdi ile bir araya geldi ve 2019’te çocuk asker alımını sona erdirmek için bir anlaşma imzaladı.
Ancak geçen ay PYD tarafından 11 çocuk daha askere alınırken, annelerinin BM binası önünde düzenlediği protesto da boşa çıktı.
PJAK bir sözleşme imzaladı
PJAK, Birleşmiş Milletler’e bağlı İsviçre sivil Toplum kuruluşu Geneva Call tarafından yazılan Taahhütnameyi imzaladı. Taahhütname, çocukları silahlı çatışmalarda korumayı vaat ediyor.
۲۵ Nisan 2015’te Irak’ın Kürdistan Bölgesi’nde Cenevre’den bir heyet, taahhüdün resmileştirilmesi için Pjak’ın silahlı kanadının en üst düzey temsilcileriyle bir araya geldi.
PJAK ‘ın silahlı kanadının geçmişte çocuk asker kullandığı bildirildi. 2015’teki organizasyon, 18 yaşın altındaki çocukların düşmanlıklara katılmalarını önleme sözü verdi. Görünüşe göre bu sözü tutmamışlar.
Cenevre Çağrısı başkanı Elisabeth Decrey Warner, 2015 yılında yaptığı açıklamada, “Bugün silahlı çatışma ve şiddetten ciddi şekilde etkilenen bir bölgeden bu taahhüdü aldığımız için çok mutluyuz.”
Geneva Call ve UNICEF, imzalanan sözleşmenin sonuçlarının eksikliğini takip etmeye devam etmelidir.
Danyal Dosti
Danyal Dosti 1379’da doğdu ve Kürdistan eyaletinin Meriwan eyaletinin Kall köyünden geliyor. 1 5 Yaşındayken PJAK tarafından kaçırıldı. O şimdi 20 yaşında. Ailesi grubun karargahına defalarca gitti ancak oğlunun kaderi hakkında herhangi bir bilgi verilmedi. Baba Iskender ve anne Nesrin en azından oğullarının yaşam belirtilerini almak, ya da öldürülürse nereye gömüldüğünü, bilmek istiyorlar.
Feraz Bihnevard
Feraz Bihnevard 1383 yılında Kürdistan eyaletinin Sanandaj şehrinde doğdu. 2016 yılında sadece 14 yaşındayken ortadan kayboldu.
Ailesi yıllardır onu arıyordu ve hatta yüzü gruba bağlı bir Kürt televizyon kanalında ortaya çıktığınina kadar bir suçun kurbanı olduğundan şüpheleniyordu. Bunun üzerine ailesi, Irak Kürdistanı Kandil’de defalarca peşine düştü ve yerel insan hakları gruplarına başvurdu. Baskı çok fazla olunca, PJAK 2020’de ölümünü açıkladı.
Cesedinin gömüldüğü yer hakkında bilgi hiç alınmadı ve ailesi hala hayatta olabileceğini düşünüyor, ancak PJAK, ailenin ondan vazgeçmesini sağlayarak böyle genç bir çocuğu kaçırdığı için zulümden kaçmaya çalışıyor.
Sirwan Saedi
Sirwan Saedi 1384 yılında doğdu. Kermanşah eyaletinin Kermanşah şehrinden geliyor.
Deprem memleketine çarptığında lisenin birinci sınıfındaydı (۱۳ yaşında), birkaç ay sonra ortadan kayboldu. 5 yıldır grubun içindeydi ve ailesine defalarca telefon ederek eve gelmek istediğini söyledi.
Diyar Cihanbahş
Diyar Cihanbahş ۱۹۸۲ yılında Batı Azerbaycan eyaletinin Urmiye şehrinde doğdu. Kaybolduğunda neredeyse 16 yaşındaydı. Hiçbir zaman öldüğü açıklanmamasına rağmen, onun hakkında – diğer genç acemilerin yanı sıra – çığ sırasında kışın bir eğitim yeri olarak işlev gören bir mağarada öldüğü söylentileri vardı.
Ailesi en azından bir yaşam belirtisi ya da oğullarının cesedinin nerede olduğuna dair uygun bir duyuru almak istiyor.
Ney’in çocukları, Meriwan
Sirwan Kasrayi (15), Ramyar Kawe (16, zihinsel engelli), Aresh Danishwar (16) ve Zanyar Enayati (16) hepsi Kürdistan eyaletinin Ney köyü, Mariwan’dan geliyor. Köylerinin yakınındaki dağın eteğindeki piknik alanından geçen PJAK mensupları alındılar ve Kandil’e nakledildiler. Çocuklardan ikisi kaçmayı başardılar, ama Aresh ve Zanyar hala kayıp. (bir videonun ekran görüntülerinde sağdaki iki erkek).
Selman Moradi
Selman Moradi, Kürdistan eyaletinin Mariwan kentindeki İbrahimabad köyünden PJAK güçleri tarafından kaçırıldığında henüz 15 yaşındaydı.
Selman’ın hayatta olduğu iddia ediliyor, ancak geçen yıl kışın çığ düşmesi sırasında Kandil’de bir mağarada mahsur kalanlar arasında olduğu söylentileri var. O zamandan beri ailesi ondan haber alamadı ama PJAK henuz ölümünü ilan etmedi.
Ailesi bir hayat belirtisi ya da cesedinin nerede olduğu hakkında bilgi almak istiyor.
Selman, PJAK tarafından kaçırıldığında 15 yaşındaki Hajir Mohammedi ile birlikteydi. Hajir şanslıydı ve eğitim süreleri bittikten sonra, gruptan kaçabildi. Eve döndü ve geri okula başladı.
Şirvan Seyedipur
Şirvan Seyedipur (17) genç yaşta ailesini geçindirmeye çalışarak borçlandığı için evden kaçtı. Babasına göre, İran Kürdistanı’ndaki ailesiyle iletişim kurabilmiş.
Onlara şu anda Suriye’de olduğunu, yaralandığını ve eve gelmek istediğini söyledi.
Ailesi geri dönmesini bekliyor. Aylar geçmesine rağmen ondan bir daha haber alamadılar.
Peyman Caferi
Neredeyse yaşındaki Peyman Caferi, 2019 yılında Urmiye’deki evinden ayrıldı. PJAK tarafından 17 yaşında öldüğü iddia edildi. Ailesi çaresizce cenazesinin nerede olduğunu bilmek istiyor.
Kardeşine göre, Kuzey Irak’taki PJAK güçleriyle temas etmisler ama PJAK onlara nerede gömüldüğünü bilmediklerini söylediler.
Niyan Dervişi
Niyan Dervişi şu anda araştırdığımız en şok edici vakalardan biri. Niyan, köyünden geçen PJAK güçleri tarafından kaçırıldığında 13 yaşındaydi. Şimdi 16 yaşında ve hala PKK veya PJAK saflarında olduğu tahmin ediliyor.
Niyan’ın ailesi üç yıl önce evden ayrıldığından beri ondan haber alamadı. Aile Kandil’i defalarca ziyaret etmiş ancak kızlarıyla görüşememiştir.
Şahvan Moradi
Shahvan Moradi, 15 yaşındayken PJAK tarafından askere alındı. Ailesi tarafından yapılan kapsamlı takip nedeniyle, gruba katıldıktan sadece birkaç ay sonra öldüğünü ilan edildi.
Ailesi hala çocuklarının nerede gömüldüğünü bulmaya çalışıyor. Ayrıca gerçekten ölmüş olup olmadığından şüphe ediyorlar ve ölüm ilanının PJAK tarafından ailenin oğullarının kaderini takip etmeyi bırakması için bir taktik olduğunu düşünüyorlar.
Elahe Poursadeghi
Elahe, Kürdistan eyaletinin Mariwan bölgesindeki köylerini geçen PJAK kuvvetleri tarafından askere alındığında 14 yaşındaydı. Elahe, Kandil bölgesindeki PJAK kuvvetlerinden kaçtıktan sonra evine dönebildi. Yerel bir köye kaçtı ve orda Peşmerge güçlerine teslim oldu. Bundan sonra geri eve gönderildi. Elahe şimdi 17 yaşında ve neredeyse iki yıl önce geri döndü.
Yine de Elahe hala eski hayatına dönemez.
PJAK güçleri hala köyden geçerken aileyi rahatsız ediyor ve onu Kandil’e geri götürmek için Elahe’ye tekrar ulaşmaya çalışıyorlar. Elahe depresyonda ve şehirdeki aile mensuplar ile birlikte yaşıyor. Köyüne geri dönmekten çok korkuyor.
Onu yine de şanslı sayıyoruz.
Asrin Muhammed
Az şanslı olan 13 yaşındaki Asrin Mohammadi idi.
Daha eski bir dava olmasına rağmen, 2017’te kaçırıldı, bu dava hala İran Kürdistan’ında medyanın öfkesine neden oluyor.
Asrin’in annesi, kızının kaçırılması hakkında açıkça konuşmak için özellikle cesur olduğu için, hikaye diğer birçok mağdur aile için bir sembol haline geldi.
Asrin Muhammedi’yi kayıp olarak adlandırmaya devam edeceğine söz verdik, çünkü ölümüyle ilgili farklı hikayeler vardı ve hiçbir bedensel kalıntı sunulmadı. Asrin’in annesi hala hayatta olduğuna ve iradesine karşı tutulduğuna inanıyor. Kızının öldüğü iddia edilebileceğini düşünüyor, çünkü bu dava baya yerel medyanın ilgisini çekti.
Diğerleri
IKHRW şu anda reşit olmayan çocuklarının kaybolduğunu bildiren, ancak adlarının medyada / internette yayınlanmasını istemeyen diğer bazı ailelerle diyalog halindedir. Uluslararası insan hakları kuruluşları, kişisel bilgilerinin bir listesi için IKHRW ile iletişime geçebilir.
Ayrıca, İran-Kürt gençliğinin internette bir dizi ölüm duyurusu gerçekleşti. Aileler genellikle ölüm gerçekleştikten yıllar veya aylar sonrasına kadar çocuklarının ölümlerinden habersiz kalır, mezar yerleri ve kesin olaylar bir sır olarak kalır ve birçok aile reşit olmayan çocuklarının ölüm ilanından şüphe ettiğini iddia eder. Aileler PJAK yetkilileriyle görüşmek üzere Kürdistan Bölgesi’ne gitmeye başladıktan ve PJAK’A çocuklarını iade etmeleri için baskı yaptıktan hemen sonra ölüm ilanlarının şüpheli bir şekilde takip edildiğini iddia ediyorlar.
Ölüm ilanlarında çok çarpıcı bir gelişme, Türkiye’de ölen İranlı Kürt küçüklerin PJAK yerine PKK’nın silahlı kanadı HPG için savaşarak ölmesi. Bu aynı zamanda CrisisGroup tarafından belgelenmiştir. Görünen o ki PJAK, İran içinde savaşmak yerine PKK’nın Türkiye’ye karşı savaşı için askerlerini Türkiye’ye yönlendiriyor. PJAK, Cenevre Çağrısı Sözleşmesi’nde reşit olmayanları silahlı faaliyetlerde kullanmamaya ve hiçbir şekilde tasarrufta bulunmamaya söz verdiği için, bu sözleşmenin yalnızca İranlı Kürt reşit olmayanların Türkiye’de öldüklerine tanık olarak ihlal edildiği sonucuna varılabilir.
