PKK/PJAK medyasının yalan ve aldatmacaları ile bu grupların kendi üyelerine ve ailelerine yönelik kapsamlı insanlık dışı ve insan hakları ihlalleri, uluslararası insan hakları kurumlarının konuya müdahale etmesi gerektiğini göstermektedir. Ve Avrupalı liderlerin Kürt milis gruplarına destek politikaları sonucunda İranlı Kürt ailelerin pek çok sorunu ve acısını büyütmesine izin vermeleri gerek.
PKK ve PJAK’ın ‘ortadan kaybolma politikası’ öyle ilerledi ki aynı aileden iki genci kandırıp kaçırdı. Bu bağlamda Himan ve Setareh Zadesh’in erkek kardeşi, bu erkek ve kız kardeşinin başına gelenleri İran Kürdistan İnsan Hakları İzleme Örgütü’ne anlattı.
Setare
“Kız kardeşim çok genç yaşta evlendi, henüz on beş yaşındaydı. Bunun yanlış olduğunu her zaman hissettiysem de, ben bunu müdahale etmek için çok gençtim. Setareh, bir eş olamayacak kadar gençti, bu, evlilik hayatlarındaki sorunlar nedeniyle birkaç yıl sonra ayrılan kocasıyla bir dizi soruna neden oldu. Anlaşamadılar iki genç.
Boşandığında henüz reşit değildi ve babamın evinde yaşıyordu. Köyümüzde PJAK’lıların gidip gelmeyeli uzun zaman olmuştu ve bu konu ailede ablamın aldatılacağı korkusuna neden oldu, ve ne yazık ki er ya da geç bu bir gerçeği oldu.
Bir gün ablam ortadan kayboldu, her yerde Setareh’i aradık ama ondan haber alamadık, ta ki bir gün PJAK üyeleri bizi arayıp Setareh’i Irak’a götürdüklerini ve gelip aramamamız gerektiğini söyleyene kadar. Ancak babam buna dayanamadı ve hemen ablamı geri almak için Irak’a gitti, ama orada gördüğü saygısızlık ve babamın casus olduğu suçlamaları oldu.
Ama babam sadece kızını istedi, başka bir şey değil, ondan sonra köyümüze döndü ve bugüne kadar sadece kızını bekliyor.
Setareh bu gruplarla hiç ilgilenmedi ve onları tanımıyordu bile.
Evlendiğinde ergenlik çağındaydı, orada tenha bir hayat yaşadı ve okulunu hiç bitirmedi. Militanlar ablamın hayatındaki sorunları bildiklerine ve yalan vaatlerle onu aldattıklarına eminim.”
Himan
“Kız kardeşimin alınmasından üç yıl sonra PJAK küçük kardeşimi de aileden aldı.
‘Küçük yıldızımızın’ kaçırılmasının üzerinden üç yıl geçmişti, küçük kardeşim Himan, ablasını özlemekten son derece huzursuzdu, henüz ergenlik çağına (16) ulaşmış. Gurur ve şevkle doluydu.
PJAK üyelerinin kız kardeşimizi bize geri vermek şöyle dursun, görüşmemize bile izin vermeyeceğini biliyorduk ama bazen Himan hiddetle çığlık atıyordu ve geri vermezlerse gidip onu bulacağımı söylüyordu.
Ama o kadar yaşlı ve tecrubeli olmadığı için, bu sözleri fazla ciddiye almadık, ve o zamanlar PJAK’lıların köye hareketi da azalmıştı.
Sonunda ortaya çıktıklarında, Himan ortadan kayboldu…
Ama bunun nasıl olduğunu ve o nasıl gittiğini bilmiyorduk?! Ağabeyimin kaybolduğu gün ablasını aramak için gittiğini şüphemiz yoktu, onu bulup geri getirmeye ve seçimine pişman etmeye çalıştık ama bitmişti…. Bulamadık.
Genç Himan, kahramanca oraya gidip kız kardeşini kurtarabileceğini düşündü ama ne yazık ki orada kendisi yakalandı.
Şimdi küçük erkek ve kız kardeşim aileden uzakta, ailemiz iki çocuğunu kaybetti ve ne yapabileceğimizi bilmiyoruz.
Babam resmen bir zombiye dönüştü, artık zar zor konuşuyor.”
